Bitwa pod Kozienicami: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
m Popups: Ujednoznacznienie linku z Jerzy Lubomirski na Jerzy Sebastian Lubomirski, WP:SK |
||
Linia 27:
Na wieść o rozbiciu straży tylnej [[graf (tytuł szlachecki)|margrabia]] przyśpieszył odwrót i w nocy z 6 na 7 kwietnia dotarł do [[Warka|Warki]], gdzie dołączył do niego oddział Rittera, ciągnący z [[Radom]]ia z kilkuset wozami pełnymi wojennych łupów. Całą noc trwało przeprawianie wozów przez [[Pilica|Pilicę]], aż w końcu rankiem Szwedzi zniszczyli mosty, a sam margrabia ruszył do [[Warszawa|Warszawy]].
W międzyczasie do Czarnieckiego dołączyła w Kozienicach [[chorągiew (wojsko)|chorągiew]] [[Jerzy Sebastian Lubomirski|Jerzego Lubomirskiego]] i w nocy jego oddziały ruszyły pod Warkę, gdzie dotarły o świcie 7 kwietnia<ref>Tu zaczęła się [[bitwa pod Warką]].</ref>.
Bitwa pod Kozienicami została opisania przez [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]] w powieści ''[[Potop (powieść)|Potop]]'':
{{Cytat|Wreszcie pod Kozienicami wpadli na ośm chorągwi szwedzkich, pod wodzą Torneskilda. Laudańska, idąca w przodku, pierwsza dojrzała nieprzyjaciela i nie odetchnąwszy nawet, natychmiast skoczyła ku niemu w dym. Drugi poszedł [[Teodor Szandrowski|Szandarowski]], trzeci [[Krzysztof Wąsowicz|Wąsowicz]], czwarty [[Krzysztof Stapkowski|Stapkowski]]. Szwedzi mniemając, że z jakimiś partiami mają do czynienia, stawili w otwartym polu czoło i w dwie godziny później nie pozostała jedna żywa dusza, która by mogła do margrabiego dobiec i krzyknąć, że to Czarniecki idzie. Po prostu rozniesiono na szablach owe ośm chorągwi, świadka klęski nie zostawując. Po czym ruszyli, jakby kto sierpem rzucił, do Magnuszewa, szpiegowie bowiem dali znać, iż margrabia badeński z całym wojskiem w Warce się znajduje.}}
{{Przypisy}}
| |||