''Carolina'' wzorowana była na ordynacji karnej biskupstwa [[Bamberg]]u (''Constitutio Criminalis Bambergensis'', CCB), która została wprowadzona w [[1507]] r. przez [[biskup]]a Georga III, usilnie zabiegającego o o zreformowanie prawa. Jej autorem prawdopodobnie był [[Ochmistrz (urząd)|ochmistrz]] i sędzia sądu nadwornego biskupa, [[Johann von [[Schwarzenberg]] (1463/65-1528). Kodyfikacja z Bambergu bardzo często określana jest przez prawników jako ''mater Carolinae'' (''matka Caroliny''). Nie jest wykluczone, iż Johann von Schwarzenberg był przez pewien czas przewodniczącym komisji do spraw reformy i brał udział w początkowych pracach nad ''Caroliną''. Istniało kilka wstępnych redakcji aktu, lecz były one kolejno odrzucane przez Sejm Rzeszy uznającym obawy władców terytorialnych o możliwość ograniczenia samodzielności prawnej ich terenów. Dlatego zawarto w niej klauzulę salwatoryjną (łac. ''clausula salvatoria'') oznaczającą subsydiarność / posiłkowość stosowania ''Caroliny''. Miała być używana tylko w wypadkach nieuregulowanych kwestii w prawie miejscowym. Mimo tego osiągnęła znaczny sukces - pośrednio lub bezpośrednio wywarła olbrzymi wpływ na prawo karne wielu państw, w tym Polski (gdzie w swobodnym przekładzie [[Bartłomieja Groickiego]] weszła do praktyki sądów miast na prawie magdeburskim)<ref name=CCK/>.
