Nara (okres): Różnice pomiędzy wersjami

W początkowym stadium buddyzm był kultem, który miał chronić ludzi przed złem. Stąd właśnie wywodzą się postacie, takie jak [[Bhajszadźja|Yakushi]] (Budda Uzdrowiciel), [[Shi-tennō]] (Czterech Niebiańskich Władców) czy [[Guanyin|Kannon]] (Bodhisattwa Miłosierdzia). Mnisi buddyjscy zajmowali się nie tylko praktyką religijną. Byli wśród nich nauczyciele, lekarze, inżynierowie, a w ramach działania świątyń opiekowano się także sierotami oraz osobami starszymi.

 

W [[736]] r. ustanowiono system oficjalnego powoływania mnichów sekty ''kegon'' do recytowania sutr ochronnych. W [[741]] r. postanowiono wybudować świątynie tejże sekty w każdej prowincji. Kulminacyjnym momentem dla buddyzmu w Japonii była budowa (w latach [[747]]-[[752]]) posągu Buddy [[Wajroczana|Rushany]] z polecenia cesarza [[Shōmu]]. Ceremonia „otwarcia oczu’’ zgromadziła w 752 r. przedstawicieli duchowieństwa z całego rejonu Azji Wschodniej.

 

Kler buddyjski nie miał na celu osiągnięcie duchowego zwierzchnictwa i zdominowania świeckiej władzy. Na tym polu instytucja buddyzmu nie przejawiała żadnego zagrożenia dla cesarza i klasy panującej. Jednak rosnąca popularność i wpływy świątyń buddyjskich - dzięki wsparciu rodziny cesarskiej oraz poszczególnych możnych - stworzyły warunki do stopniowego mieszania się mnichów w sprawy rządzenia. Dodatkowo, arystokracja ograniczona przez stan urodzenia lub ze zwykłej wygody przenikała do kleru buddyjskiego, który oferował ponętny styl życia oraz niemal nieograniczone możliwości awansu. Proces ten spowodował niebezpieczne upolitycznienie samej instytucji oraz wzmocnił ingerencję kleru w sprawy państwowe, która uwidoczniła się już w trakcie budowy posągu Wielkiego Buddy. Punktem kulminacyjnym tego stanu było ujawnienie romansu cesarzowej [[Cesarzowa Shōtoku|Shōtoku]] z mnichem [[Dōkyō]]. Burzliwe następstwa tego związku doprowadziły ostatecznie do budowy nowej stolicy bez starych świątyń.

 

Cesarz [[Kammu]] zdecydował się na ufundowanie nowej stolicy w miejscowości [[Nagaoka-kyō]] w historycznej prowincji [[Yamashiro (prowincja)|Yamashiro]]. Jej budowa rozpoczęła się w [[784]] r. Kolejne intrygi pałacowe inspirowane przez [[Ród Fujiwara|Fujiwarów]] i pasmo nieszczęść, które spotkało cesarza i jego poddanych (śmierć dwóch żon i matki cesarza, epidemia czarnej ospy) przypisywane w ówczesnym czasie mściwemu duchowi [[książę Sawara|księcia Sawary]], który popełnił samobójstwo niesłusznie oskarżony o zamach stanu, sprawiły, że Kammu zdecydował o ponownych przenosinach stolicy w [[794]] r., tym razem do [[Heian-kyō]] (dzisiejsze [[Kioto]]).