Immunologia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linki |
link |
||
Linia 4:
Najstarsze znane dziś wzmianki, które można zakwalifikować jako obserwacje immunologiczne, pochodzą z roku 430 p.n.e. Podczas epidemii w czasie [[Wojny peloponeskie|wojen peloponeskich]] w Atenach, historyk [[Tukidydes]] stwierdził, że jedynie osoby, które same przeżyły chorobę, nadają się do pielęgnacji chorych. W czasach historycznych ugruntował się pogląd, że przechorowanie niektórych chorób (chorób zakaźnych) daje odporność na ponowne zachorowanie. Stąd też pochodzi [[łacina|łaciński]] źródłosłów nazwy ''immunologii'' - ''immunitas'' to uwolnienie od obciążeń, w tym wypadku uwolnienie od niebezpieczeństw zachorowania na chorobę zakaźną.
Pierwsze informacje o profilaktycznym "szczepieniu" pochodzą z przełomu I i II w. p.n.e. z Chin. Dotyczą one zamierzonego, prewencyjnego zakażania [[Ospa prawdziwa|ospą]] zdrowych ludzi. Metoda ta rozpowszechniła się w XV w. przede wszystkim w Chinach, Indiach i Turcji; znana jest pod nazwą [[wariolacja|wariolacji]] i polegała na przenoszeniu wydzieliny ropnej lekko chorych przy pomocy igły na osoby zdrowe.<br />Dzięki Lady Mary Wortley Montagu, żonie brytyjskiego ambasadora w Turcji, która w [[1718]] r. zleciła przeprowadzenie tej procedury u swojego syna, wariolacja dotarła ok. roku [[1722]] do Anglii, a stamtąd rozpowszechniła w kolejnych latach na dalsze kraje Europy. W tym samym czasie angielski lekarz [[Edward Jenner]] zauważył, że wieśniaczki, które zainfekowały się niegroźną dla ludzi [[Krowianka|ospą krowią]], podczas epidemii przechodziły łagodniej [[Ospa prawdziwa|ospę prawdziwą]] lub nie zapadały na nią w ogóle. Po długoletnich obserwacjach tego fenomenu, zainfekował [[14 maja]] [[1796]] zdrowego ośmiolatka wydzieliną uzyskaną z [[Krosta|krosty]] chorej na ospę krowią służącej. A następnie, po ustąpieniu łagodnych objawów zainfekował go ospą prawdziwą, która miała u chłopca bardzo łagodny przebieg. Metoda Jennera miała wiele zalet w porównaniu do wariolacji: osoby zaszczepione w ten sposób nie miały wysypki i powstałych z niej blizn, szczepienie nie mogło doprowadzić do zgonu, a zaszczepione osoby nie stanowiły źródła infekcji dla innych ludzi.
Dalszych przełomowych badań i odkryć dokonał francuski badacz [[Ludwik Pasteur]] w badaniach nad [[atenuacja|atenuacją]] drobnoustrojów, doprowadził do wytworzenia szczepionek, które okazały się skuteczne w chorobach ludzi i zwierząt ([[wąglik]], [[cholera drobiu]] (''pastereloza''), [[Różyca (choroba)|różyca]] świń, [[wścieklizna]]).
| |||