Louis Faury: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uzupełnienie |
|||
Linia 8:
W kwietniu 1919 r. został przydzielony do służby we francuskiej misji wojskowej w [[Polska|Polsce]], gdzie zajął się organizacją wyszkolenia wojskowego. W 1920 służył jako doradca i łącznik w sztabie [[4 Armia (II RP)|4 Armii]] gen. [[Leonard Skierski|Leonarda Skierskiego]] podczas ostatnich faz [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]].
Od roku 1921 do jesieni 1928 piastował urząd Dyrektor Nauk [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]], wieloletni szef pionów naukowego i dydaktycznego tej szkoły, wykształcił liczną kadrę oficerów dyplomowanych. Autor pierwszego w Polsce podręcznika taktyki ogólnej. Wśród studentów Wyższej Szkoły Wojennej miał przydomek ''papa Faury''. W tym czasie napisał w jednej ze swoich prac: "Przed dwustu laty Polska pod murami Wiednia uratowała świat chrzescijański od niebezpieczeństwa tureckiego; nad Wisła i Niemnem szlachetny ten naród oddał ponownie swiatu cywilizowanemu zasługę, która nie dość oceniono".
Po powrocie do Francji służył w Sztabie Armii, a od roku 1929 w sztabie 3 Dywizji w [[Amiens]], po czym objął jej dowództwo w 1934. W 1936 r. przeszedł do rezerwy. Współpracował z Centrum Studiów i [[Biblioteka Polska w Paryżu|Biblioteką Polską w Paryżu]], gdzie prowadził wykłady informacyjno-propagandowe.
| |||