Michael Scholz (ksiądz): Różnice pomiędzy wersjami

'''Michael Scholz''' (ur. ok. [[1711]] r. w [[Szalejów Dolny|Szalejowie Dolnym]], zm. [[22 października]] [[1760]] r. w [[Kłodzko|Kłodzku]]) – [[Niemcy|niemiecki]] duchowny [[Katolicyzm|katolicki]], [[Wielki Dekanat Kłodzki|dziekan kłodzki]] i [[wikariusz|wikariusz arcybiksupi]] dla wiernych [[hrabstwo kłodzkie|hrabstwa kłodzkiego]] od [[1754]] r1754r.

Po otrzymaniu [[święcenia|święceń kapłańskich]] został wikarym, a następnie od [[1741]] r.[[proboszcz]]em w [[Lądek Zdrój|Lądku Zdroju]]<ref>J. Kōgler, ''Die Chroniken der Grafschaft Glatz'', nowe wyd.: . Pohl, t. 4. </ref>. [[26 stycznia]] [[1749]] r. zmarł [[Maximilian Joseph von Astfeld]], proboszcz [[Nowy Waliszów|Nowego Waliszowa]] i dziekan kłodzki. Kuria praska na jego następcę mianowała księdza Schloza, jednak urząd dziekana objął [[Leopold Michael Aster|Leopold Aster]], zgodnie z wolą króla [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka II Wielkiego]], co zostało wkrótce zaakceptowane przez praską kurię arcybiskupią<ref>A. Herzig, M. Ruchniewicz, ''dzieje Ziemi Kłodzkiej'', wyd. DOBU/Oficyna Wydawnicza ''Atut'', Hamburg-Wrocław 2006, s. 205.</ref>.

W [[1754]] r. nowy dziekan popadł w niełaskę królewską, co spowodowane było oskarżeniem go o malwersacje finansowe. W tym samym roku po udowodnieniu mu nieprawidłowości finansowych został odwołany ze stanowiska i aresztowany. Osadzono go w [[twierdza kłodzka|kłodzkiej twierdzy]]. Na jego miejsce ówczesny gubernator [[Kłodzko|Kłodzka]] Heinrich de la Motte Fouque mianował księdza Scholza<ref>A. Herzig, M. Ruchniewicz, ''op. cit.'', s. 205.</ref>.

Przyjął on instrukcje królewską dotyczącą pracy duchownych w [[Hrabstwo kłodzkie|hrabstwie kłodzkim]] z [[17 czerwca]] [[1754]] r1754r., która mówiła o tym, że duchowni powinni prowadzić przykładne życie, a ich zadaniem miało być solidne kazania i nauki oraz budowanie własnych wspólnot. Nie powinni również szykanować innych wyznań<ref>Sta Br Rep 23, nr 612, s. 296-307.</ref>.

Zmarł [[22 października]] [[1760]] r. w Kłodzku<ref>F. Volkmer, ''Geschichte der Dechanaten und Fuersterbischoflische Vikare der Grafschaft Glatz'', Habelscherdt 1894, s. 106.</ref>.