Zenon Klemensiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

 

 

Był synem Ignacego (urzędnika) i Kamili z Rożanowiczów. W latach [[1901]]-[[1909]] uczęszczał do gimnazjum w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]], następnie (do [[1914]]) studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim językoznawstwo i historię literatury, m.in. u [[Ignacy Chrzanowski|Ignacego Chrzanowskiego]], [[Józef Kallenbach|Józefa Kallenbacha]], [[Jan Łoś|Jana Łosia]], [[Jan Michał Rozwadowski|Jana Michała Rozwadowskiego]]; w późniejszym czasie uzupełniał studia na uniwersytetach we [[Fryburg]]u i [[Paryż]]u ([[1926]]-[[1927]]). W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył w armii austriackiej na frontach rosyjskim i włoskim; [[1918]]-[[1921]] był oficerem [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]]. W [[1919]] rozpoczął pracę jako profesor języka polskiego w [[II LO Kraków|Gimnazjum im. Sobieskiego]] w [[Kraków|Krakowie]] (do [[1939]]). Od [[1923]] współpracował z Uniwersytetem Jagielońskim, prowadząc wykłady z dydaktyki języka polskiego; na podstawie pracy ''Orzecznik przy formach osobowych słowa "być"'' doktoryzował się na tej uczelni w [[1925]]. Analogiczne wykłady prowadził również w Państwowym Pedagogium w Krakowie ([[1928]]-[[1931]]) i Instytucie Pedagogicznym w [[Katowice|Katowicach]] (1928-[[1932]]). W [[1930]] uzyskał na UJ habilitację z języka polskiego (po przedstawieniu rozprawy ''Liczebnik główny w polszczyźnie literackiej. Historia formy i składni''), a w [[1933]] habilitację z dydaktyki języka polskiego. W [[1939]] został najpierw profesorem tytularnym, a wkrótce profesorem zwyczajnym UJ (w Katedrze Języka Polskiego). Jako oficer rezerwy brał udział w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]], później uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]] uniwersyteckim. W [[1945]] powrócił do pracy na UJ, w latach [[1947]]-[[1952]] kierował Katedrą Języka Polskiego, w roku akademickim 1947/1948 był dziekanem Wydziału Humanistycznego; przeszedł na emeryturę w [[1961]]. Był związany także z innymi jednostkami naukowymi - Pracownią Słownika Polskiego XVI Wieku Instytutu Badań Literackich PAN (1953-1961), Pracownią Słownika Staropolskiego PAN (1956-1958 kierownik), Zakładem Językoznawstwa PAN w Krakowie ([[1958]]-[[1961]] kierownik, 1958-[[1960]] kierownik Pracowni Historii Języka Polskiego, 1960-1961 kierownik Pracowni Składni Historycznej), Ośrodkiem Badań Prasoznawczych w Krakowie (od 1961 kierownik Pracowni Językoznawczej, od [[1965]] przewodniczący Rady Naukowej). W latach 1945-1948 przewodniczył Sekcji Szkół Wyższych i Instytutów Naukowych [[Związek Nauczycielstwa Polskiego|Związku Nauczycielstwa Polskiego]].