Zaburzenia psychoorganiczne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
m →Diagnoza organiczności: lit. |
||
Linia 55:
Klasyczna procedura obejmuje opis zaburzonego [[zachowanie|zachowania]], ustalenie [[patomechanizm]]u, co umożliwia przewidywanie zachowania i ustalenie działań korekcyjnych. Celem diagnozy jest wykrycie defektu podstawowego, wskazanie zaburzeń wynikających bezpośrednio z uszkodzenia i wydzielenie objawów psychogennych.
Tymczasem obecnie wiemy, że uszkodzenie mózgu zawsze przejawia się w sposób indywidualny a jego objawy są w nierozerwalny sposób powiązane z cechami [[osobowość|osobowości]], zasobów intelektualnych, [[wykształcenie]]m, [[płeć|płcią]], [[wiek]]iem itd. Uszkodzenie mózgu może upośledzać funkcje [[procesy poznawcze|poznawcze]] i [[Emocja|emocjonalne]], lecz dość wybiórczo. Dlatego też badanie organiczności, jeżeli nie jest nastawione na badanie tej funkcji, która w danym przypadku jest uszkodzona, zawiedzie. Cechą charakterystyczną metod służących określaniu organiczności jest to, że angażują one wiele różnych funkcji, lecz nigdy wszystkie. Formalne zasady badania organiczności stwierdzają, że użycie pojedynczej metody nie jest miarodajne, a im więcej metod, tym większa trafność diagnozy. Tymczasem wszystkie metody
Współczesna [[neuropsychologia]] raczej odrzuca przydatność pojęcia organiczności i zaleca precyzyjny opis zachowanych i zaburzonych funkcji u danej osoby. Tylko bowiem w taki sposób możliwe jest postawienie trafnej diagnozy i zrozumienie problemów osoby chorej. Analiza specyficznego profilu zaburzonych [[Procesy poznawcze|funkcji poznawczych]] może zasugerować dalsze postępowanie wobec osoby chorej. Może np. pomóc lekarzowi w przepisaniu właściwych leków łagodzących objawy behawioralne i poznawcze, zleceniu dalszych, dokładniejszych badań diagnostycznych, może też pomóc w przewidzeniu przyszłych trudności w sferze zawodowej i społecznej. Tylko na podstawie takiej diagnozy można przystąpić do efektywnej i odpowiedniej [[rehabilitacja|rehabilitacji]] poznawczej, jak też zastosować różnicowanie odmiennych zaburzeń neuropsychologicznych, np. różnych [[Otępienie|zespołów otępiennych]].
|