Fouga CM.170 Magister: Różnice pomiędzy wersjami

|konstruktor =

|lata produkcji =

|wycofany =

|egzemplarze =

|liczba wypadków =

|liczba katastrof =

|moc silnika =

|wydłużenie =

|średnica wirnika =

|długość kadłuba =

|szerokość kadłuba =

|profil skrzydła =

|masa użyteczna =

|masa do lądowania =

|masa uzbrojenia =

|zapas paliwa =

|prędkość przelotowa =

|prędkość ekonomiczna =

|prędkość optymalna =

|prędkość patrolowa =

|prędkość dopuszczalna =

|prędkość holowania =

|wznoszenie w locie poziomym =

|wznoszenie w locie pionowym =

|prędkość minimalna opadania =

|pułap praktyczny =

|pułap zawisu z wpływem ziemi =

|pułap zawisu bez wpływu ziemi =

|promień działania =

|długotrwałość lotu =

|rozbieg =

|dobieg =

|doskonałość =

|współczynnik obciążenia konstrukcji =

|uzbrojenie =

|liczba miejsc =

|przestrzeń ładunkowa =

|wyposażenie dodatkowe =

'''Fouga CM.170 Magister''' – pierwszy dwumiejscowy [[samolotSamolot szkolnyszkolno-treningowy|szkolny]] [[samolot]] o napędzie [[Silnik odrzutowy|odrzutowym]] zbudowany we [[Francja|francuskiej]] wytwórni ''Fouga et Cie'' w [[1952]] roku.

W odpowiedzi na ogłoszenie specyfikacji na samolot szkolny dla francuskich sił powietrznych (''Armée de l'Air'') konstruktorzy z firmy Fauga et Cie, Robert Costello i Pierre Maubassin opracowali maszynę oznaczoną jako '''CM.170 Magister''' ('''CM''' od nazwisk konstruktorów). Obaj konstruktorzy specjalizowali się w [[szybowiec|szybowcach]], oraz eksperymentowali z napędzaniem ich lekkimi silnikami odrzutowymi. Podczas testów z maszyną '''CM.88-R Gémeaux''' napędzaną dwoma silnikami Piménée [[OblatywanieBadania samolotuw locie|oblataną]] [[6 marca]] [[1951]] osiągnięto doskonałe rezultaty, ale ze względu na brak odpowiednich jednostek napędowych kontynuacja prac nad drugim płatowcem '''CM.130-R''' nie była możliwa. Dopiero w [[1949]] po opracowaniu przez [[Turboméca]] silnika Marboré II zakończono prace nad finalną wersją maszyny oznaczoną jako ''Fouga CM.170 Magister''.

''CM.170'' był całkowicie metalowym samolotem konstrukcji półskorupowej z charakterystycznym [[Usterzenie motylkowe|usterzeniem motylkowym]], ówcześnie bardzo rzadko spotykanym w konstrukcjach samolotów. Napęd maszyny stanowiły dwa silniki odrzutowe Turboméca Marboré II. Pierwszy prototyp został oblatany [[23 lipca]] [[1952]] roku, dowodząc znakomitych własności i wysokich parametrów konstrukcji. W [[1953]] francuskie siły powietrzne zamówiły 10 egzemplarzy serii informacyjnej z których pierwsza została oblatana [[7 lipca]] [[1954]]. Po zmianie w [[1956]] nazwy firmy na '''Air Fouga''' zamówiono 95 maszyn seryjnych. W [[1958]] firma ''Air Fouga'' została przejęta przez [[Potez (wytwórnia lotnicza)|Potez]], później w [[1967]] przez [[Sud Aviation]], aby ostatecznie wejść w skład [[Aérospatiale]], a obecnie [[European Aeronautic Defence and Space Company|EADS]].

Wiele państw posiadających maszyny ''Magister'' używało ich nie tylko do szkolenia, ale także jako lekkich maszyn [[samolot szturmowy|szturmowych]]. Uzbrajano je przeważnie w dwa [[karabin maszynowy|karabiny maszynowe]] [[Kaliber broni|kalibru]] 7,5 mm lub 7,62 mm zamontowane na dziobie i w różne zestawy uzbrojenia podwieszanego pod skrzydłami. Najczęściej stosowano zasobniki z [[niekierowany pocisk rakietowy|niekierowanymi pociskami rakietowymi]], [[bomba lotnicza|bomby]] i [[pociskPocisk rakietowyodrzutowy|pociski rakietowe]] klasy powietrze-ziemia [[Nord AS.11]]. Tak wyposażonych maszyn używała strona [[izrael]]ska podczas [[Wojna sześciodniowa|wojny sześciodniowej]] w [[1967]] roku. Do roli lekkich samolotów szturmowych przebudowano około 60 z 88 posiadanych przez Izrael egzemplarzy.

* '''CM.170-1 Magister''' —– pierwsza wersja szkolna samolotu.

* '''CM.175 Zephyr''' —– ([[Język francuski|fr.]] [[wikt:zéphyr|zefir]]) morska wersja ''CM-170'' przystosowana do lądowania na lotniskowcach.

* '''IAI Snunit''' —– ([[Język hebrajski|he.]] jaskółka) samolot budowany na licencji w Izraelu. Nazwa ''Snunit'' nigdy się nie przyjęła i nie była oficjalnie używana

* '''IAI Tzukit''' —– (he. drozd) samolot ''Snunit'' przebudowany w [[1983]] roku w ramach programu modernizacji maszyn. Nazywano go także '''AMIT''' ('''''A'''dvanced '''M'''ulti-mission '''I'''mproved '''T'''rainer'' -– zaawansowany zmodernizowany wielozadaniowy samolot szkolny).

* '''CM.170-2 Magister''' —– maszyna w unowocześnionej wersji z mocniejszymi silnikami Turboméca Marbore VI, większym udźwigu uzbrojenia i większą prędkością wznoszenia.

* '''CM.173 Super Magister''' —– maszyna z jeszcze mocniejszymi silnikami o ciągu 476 kG każdy, eksploatowana do [[lata 90. XX wieku|lat 90.]] przez [[Korpus Powietrzny Irlandii]] jako samolot szkolno-bojowy.

* '''CM.171 Makalu''' —– opracowana przez firmy [[Heinkel]] i Potez powiększona wersja samolotu z przebudowanym kadłubem, napędzana silnikami Turboméca Gabizo o ciągu 10,8 kN (110 kG) każdy. Jedyny prototyp rozbił się [[20 marca]] [[1957]] roku.

* '''Fouga 90''' —– próba modernizacji samolotu poprzez wyposażenie go w silniki Turboméca Astafan o ciągu 7,6 kN (70 kG) każdy, zmienioną osłonę kabiny dla zapewnienia lepszej widoczności, oraz unowocześnioną [[awionika|awioniką]]. Projekt nie doszedł do skutku ze względu na brak zamówień.

* Wilfried Kopenhagen —– ''Das groβe Flugzeug-Typenbuch'' Transpress, Berlin 1987 ISBN 3-344-00162-0 {{lang|de}}

* Timo Heinonen —– ''Thulinista Hornetiin'' Keski-Suomen ilmailumuseo. ISBN 951-95688-2-4. {{lang|fi}}