Orientowanie (architektura): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Wlos (dyskusja | edycje)
m Zintegrowane z hałem Orientacja kościoła
Linia 1:
'''Orientacja''' budynku kościelnego oznacza, że jego część [[Prezbiterium|prezbiterialna]], mieszcząca [[ołtarz]] główny jest zwrócona jest ku [[Wschód|wschodowi]] ([[Język łaciński|łac.]] ''oriens'' - „wschód”) — w stronę [[Grób Chrystusa|grobu Chrystusa]] w [[Jerozolima|Jerozolimie]]. O takich kościołach mówi się, że są '''orientowane'''. Jeżeli prezbiterium kościoła zwrócone jest w inną stronę, mamy do czynienia z kościołem '''nieorientowanym'''. Nie jest poprawne powiedzenie np. „Kościół orientowany na zachód”, a także powiedzenie np. „Kościół orientowany na wschód” jest błędem — [[pleonazm]]em.
'''Orientowanie''' ([[łac.]] ''oriens'' - wschód), kościół orientowany - zwrócenie [[prezbiterium]] kościoła na wschód (w stronę Ziemi Świętej). Powszechne od [[V]] (w architekturze bizantyjskiej) lub [[IX]] w. (w architekturze zachodniej) do [[XIX wiek|XIX]] wieku. Obecnie dość rzadkie.
 
Historycznie orientowanie nowo powstających budynków kościelnych pojawiło się w [[Kościoły wschodnie|chrześcijaństwie wschodnim]] w [[V wiek]]u n.e., a w [[Kościół rzymskokatolicki|kościele rzymskim]] w końcu wieku [[X wiek|X]]. Było regułą do [[XIX wiek]]u, obecnie dość rzadkie.
 
Zobacz też: [[przegląd zagadnień z zakresu architektury]],