Cyryl Biełozierski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ToBot (dyskusja | edycje)
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Asceza; zmiany kosmetyczne
Linia 24:
 
== Biografia ==
Pochodził z Moskwy. W młodości pracował jako kasjer w domu bojara Tymoteusza Wieliaminowa, który pomimo sygnalizowanego mu powołania zakonnego Kuźmy nie chciał zwolnić go z pracy. Ostatecznie przyszły święty miał złożyć śluby monastyczne przed uczniem Sergiusza z Radoneża Stefanem Mechryskim i wstąpić do moskiewskiego monasteru[[Monaster św.Simonowski|Monasteru SzymonaSimonowskiej]] pod imieniem Cyryl. Po wstąpieniu do klasztoru zaczął stosować radykalne praktyki [[ascetyzm|ascetyczne]], w tym całonocne modlitwy i posty. Równocześnie pracował w piekarni i kuchni klasztornej. Jego dążenie do ascezy wywoływało niezadowolenie przełożonych, którzy polecali mu ograniczanie praktyk mających negatywny wpływ na jego zdrowie (np. nakazując mu spożywać posiłki ze wszystkimi mnichami, a nie, jak chciał Cyryl, raz na trzy dni). Po spotkaniach z Sergiuszem z Radoneża na krótki czas został również [[jurodiwy]]m.
 
W [[1388]] mianowany [[archimandryta|archimandrytą]], cieszył się już znaczną popularnością wśród wiernych z Moskwy i okolic. Zrezygnował z funkcji przełożonego monasteru i opuścił go - podobno po objawieniu Matki Bożej - by podjąć życie pustelnicze nad [[Jezioro Białe|Jeziorem Białym]]. Początkowo żył razem z innym mnichem, św. [[Terapont Biełozierski|Terapontem]], który jednak zrezygnował z praktykowania [[anachoretyzm]]u i założył monaster. W swojej pustelni Cyryl był kilkakrotnie napadany przez okoliczną ludność, która najpewniej obawiała się, że asceta pragnie założyć monaster, któremu następnie zostanie przyznana ziemia należąca do miejscowego chłopstwa. Ostatecznie klasztor męski powstał na początku XV wieku. Jego funkcjonowanie było oparte na regułach spisanych przez św. Sergiusza, jednak Cyryl w stopniu o wiele bardziej skrupulatnym i surowym przestrzegał wskazanych reguł, jeszcze bardziej niż jego ojciec duchowy akcentował konieczność całkowitego wyrzeczenia się własności prywatnej. Zakaz posiadania dóbr materialnych przez monaster został zresztą naruszony niemal natychmiast po śmierci Cyryla.