'''Przesiedleniec''' ([[językJęzyk niemiecki|niem.]] ''Aussiedler''), potocznie zwany też '''wypędzony''' (niem. ''Vertriebene'') – według [[Niemcy (naród)|niemieckiego]] [[prawoPrawo|prawa]] przesiedleńczego (''Bundesvertriebenengesetz'') to osoba należąca do [[Mniejszość niemiecka|mniejszości niemieckiej]], przybyła z zagranicy na [[pobyt stały]] do [[Niemcy|Niemiec]]. Przesiedleńcy przybywający do Niemiec po 1 stycznia 1993 nazywani są oficjalnie ''Spätaussiedler'' (późnymi przesiedleńcami). W latach [[1949]]-[[1969]]1949–1969 sprawami przesiedleńców zajmowało się specjalne [[Federalne Ministerstwo do spraw Wypędzonych, Uchodźców i Ofiar Wojny]].
== Historia ==
Pierwsza regulacja prawna dotycząca [[status]]u osób przesiedlonych do Niemiec pochodziła z 19 maja 1953. Z uzyskaniem statusu „przesiedleńca” wiązały się np. prawo do [[odszkodowanieOdszkodowanie|odszkodowania]] za pozostawione [[mienie]] i [[przywilej]]e [[podatekPodatek|podatkowe]]. Przepisy prawne w tym zakresie zmieniały się od ich powstania wielokrotnie, np. ostatnie zmiany z 1990 i 1997 roku dotyczyły [[proceduraProcedura|procedury]] uzyskania statusu przesiedleńca. Status ten mogą uzyskać teraz jedynie osoby przybyłe do Niemiec po sprawdzeniu ich [[Etniczność|pochodzenia]] i wydaniu przez niemieckie [[Misja dyplomatyczna|placówki dyplomatyczne]] za granicą stosownego zaświadczenia (''Aufnahmebescheid''). Dodatkowo od 1997 r. sprawdzana jest znajomość [[językJęzyk niemiecki|języka niemieckiego]].
