The Residents: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kocio (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Kocio (dyskusja | edycje)
m →‎Historia: drobne techniczne
Linia 36:
=== Początki ===
Zespół prawdopodobnie pochodzi ze [[Shreveport]], miasta leżącego w stanie [[Luizjana]], gdzie spotkali się po raz pierwszy w jednej z miejscowych szkół w latach 60 XX w. W [[1966]] roku członkowie grupy postanowili opuścić rodzinne miasto i wyruszyli do [[San Francisco]] - swoją podróż zakończyli jednak w pobliskim mieście [[San Mateo]] gdzie zepsuł się ich samochód. Tak jak wszystkie informacje dotyczące grupy, historia ta pochodzi od ludzi z The Cryptic Corporation i jest prawdopodobnie fałszywa - według nowszych informacji, zespół pochodzi faktycznie z miasteczka [[Slidell]] w Luizjanie, a Shrevport jest tylko przypadkowo wybranym miejscem określanym jako ich rodzinne miasto.
 
Po osiedleniu się w San Mateo grupa zaczęła eksperymentować z fotografią, magnetofonami szpulowymi oraz wszystkim, co miało jakikolwiek związek ze sztuką. Wieści o ich interesujących eksperymentach szybko rozeszły się po kraju i w 1969 roku brytyjski gitarzysta [[Philip Lithman]] oraz tajemniczy kompozytor [[N. Senada]] (którego Lithman postanowił zabrać ze sobą podczas przejazdu przez [[Bawaria|Bawarię]], gdzie Senada nagrywał odgłosy ptaków) złożyli im wizytę i postanowili zostać w San Mateo na dłuższy czas. Członkowie grupy pod wpływem dwóch Europejczyków szybko kupili prosty sprzęt nagrywający oraz instrumenty muzyczne i zaczęli nagrywać pierwsze taśmy demo.
 
=== 1969-1972: Residents Unincorporated ===
W 1969 roku grupa zaczęła nagrywać pierwsze taśmy demo (Według słów Cryptic Organisation członkowie grupy nagrali w tym okresie wiele [[Magnetofon szpulowy|szpul]], jednak żadna z nich nie jest uznawana za część dyskografii The Residents, gdyż powstały jeszcze przed ustaleniem nazwy i ostatecznym uformowaniem zespołu) - do dnia dzisiejszego oficjalnie wiadomo o istnieniu zaledwie dwóch z nich: [[Rusty Coathangers for the Doctor]] oraz [[The Ballad of Stuffed Trigger]]. Zarówno tytuły jak i czas trwania taśm są niepewne i nigdy nie zostały oficjalnie określone przez zespół (istnienie pierwszej taśmy oraz poprawność jej tytułu została swego czasu potwierdzona jedynie przez założyciela nieaktywnego obecnie fanklubu grupy, ''Smelly Tongues''). Za dowód istnienia kaset uznaje się również utwór "I Hear You Got Religion" którego powstanie szacuje się na 1969 rok, a który ujrzał światło dzienne dopiero w 1999 jako darmowe [[mp3]] umieszczone na stronie wytwórni Ralph America. <br />
 
W 1971 zespół wysłał szpulę ze swoimi nagraniami do Hala Halverstadta z wytwórni [[Warner Bros. Records|Warner Brothers]] (ówczesnego współpracownika [[Captain Beefheart|Captaina Beefhearta]], jednego z muzycznych idoli członków grupy), taśma (zatytułowana po latach jako [[The Warner Bros. Album]]) nie uzyskała jednak zachwytu na jaki liczył zespół (według książki "Uncle Willie's Cryptic Guide to the Residents" Halverstadt określił materiał jako "co najwyżej OK", mimo to oznaczył szpulę słowami "A for Ariginality"). Ponieważ grupa nie dołączyła do adresu zwrotnego na taśmie żadnych danych personalnych, szpula została odesłana do "The Residents" (czyli po prostu "osób przebywających pod tym adresem") co członkowie zespołu postanowili uczynić nazwą swojej grupy (początkowo miała ona brzmieć ''Residents Unincorporated'', szybko została jednak skrócona do ''The Residents''). Tego samego roku zespół skompilował kolejną taśmę, [[Baby Sex]] oraz zagrał swój pierwszy koncert w Boarding House w San Franciso.
 
=== 1972-1980: Album Era ===
Wydany rok później singel [[Santa Dog]] jest zarówno przez fanów i jak przez sam zespół uznawany za 'oficjalny' początek ich dyskografii, krótko po jego trafieniu na rynek The Residents wyjechali do San Francisco, gdzie założyli swoją wytwórnię płytową [[Ralph Records]].<br />
 
Przed wydaniem swojego pierwszego singla i podczas nagrywania debiutanckiego [[Album (wydawnictwo muzyczne)|LP]] - ''[[Meet the Residents]]'' - zespół zaangażował się w swój pierwszy ambitny projekt audiowizualny nazwany ''[[Vileness Fats]]''. The Residents widzieli w tym filmie swoją wielką szansę na stworzenie dzieła kultowego (byłby to pierwszy przypadek nagrania jednego, długiego wideoklipu w historii kinematografii), jednak po czterech latach kręcenia (1972 - 1976) prace nad projektem zostały gwałtownie przerwane z powodu braku funduszy oraz czasu i już nigdy do niego nie powrócono. Z 14 godzin nakręconego materiału światło dzienne ujrzało zaledwie około 45 minut filmu.<br />
Zespół przeżywał w tym okresie wiele wewnętrznych spięć i konfliktów, które postanowili rozwiązać w 1974 roku poprzez nagranie albumu ''[[Not Available]]'' zainspirowanego [[teoria zaciemnienia|teorią zaciemnienia]] N. Senady - album miał początkowo zostać wydany dopiero w momencie, w którym wszyscy (łącznie z zespołem) zapomną o jego istnieniu, został jednak wydany w 1978 roku bez wiedzy zespołu w związku z niespełnionymi postanowieniami zawartymi w umowie.<br />
 
Następnym albumem grupy było ''[[The Third Reich 'n' Roll]]'' - wydany w 1976 muzyczny pastisz na amerykańską muzykę popularną lat 60. okraszony tematyką [[narodowy socjalizm|narodowo socjalistyczną]], co najbardziej widoczne było na okładce albumu, przedstawiającej [[Dick Clark|Dicka Clarka]] ubranego w mundur [[Schutzstaffel|SS]] otoczonego przez podobizny tańczącego [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]]. Płyta zawierała dwie okołosiedemnastominutowe kompozycje zawierające kolaż muzycznych przebojów poprzedniej dekady przerobione nie do poznania poprzez różne muzyczne zabiegi pokroju dodania nowych instrumentów oraz partii wokalnych. Do albumu nakręcono również krótki teledysk, wykorzystując do tego plan zdjęciowy użyty przy produkcji Vileness Fats. Następny tytuł w dyskografii grupy - ''[[Fingerprince]]'' miał zostać jednym z pierwszych 'albumów trójstronnych' (jedna strona płyty winylowej miała posiadać rowki wyryte w sposób, który pozwalałby na odtwarzanie dwóch zupełnie innych zawartości w zależności od miejsca położenia igły) - pomysł ten został jednak porzucony po odkryciu, że trzy lata wcześniej grupa [[Monty Python]] użyła identycznej metody zapisu na swojej płycie ''Matching Tie and Handkerchief''. Materiał, który miał znaleźć się na trzeciej stronie płyty, został wydany jako osobna [[EP]]-ka nosząca tytuł ''[[Babyfingers]]''. Następny album jest według wielu krytyków najbardziej przystępnym tytułem w dyskografii Residents do tej pory - ''[[Duck Stab/Buster & Glen]]'' przyniósł również grupie pierwsze prawdziwe zainteresowanie mediów (artykuły na ich temat pojawiły się między innymi w ''New Musical Express'' oraz ''Melody Maker''. Wydany rok później ''[[Eskimo (album)|Eskimo]]'' jest jak do tej pory najbardziej znanym dziełem grupy - zespół zafascynowany opowieściami N. Senady dotyczącymi jego wyprawy na Arktykę (z której przywiózł im w prezencie butelkę wypełnioną tamtejszym powietrzem) nagrał płytę wypełnioną kompozycjami złożonymi z przypadkowych niemuzycznych dźwięków, perkusji oraz bełkotem przypominającym język [[Inuici|Eskimosów]]. W tym samym roku na rynku pojawiła się dwunastocalowa EP-ka ''[[Diskomo]]'' zawierająca kompozycje z płyty w popularnym wówczas rytmie disco.<br />
Zespół przeżywał w tym okresie wiele wewnętrznych spięć i konfliktów, które postanowili rozwiązać w 1974 roku poprzez nagranie albumu ''[[Not Available]]'' zainspirowanego [[teoria zaciemnienia|teorią zaciemnienia]] N. Senady - album miał początkowo zostać wydany dopiero w momencie, w którym wszyscy (łącznie z zespołem) zapomną o jego istnieniu, został jednak wydany w 1978 roku bez wiedzy zespołu w związku z niespełnionymi postanowieniami zawartymi w umowie.<br />
Rok po wydaniu ''Eskimo'' zespół po raz kolejny dokonał muzycznej rewolucji za sprawą płyty ''[[The Commercial Album]]'' zawierającej czterdzieści jednominutowych utworów zawierających zarówno zwrotkę jak i refren, które to powinny zostać odtworzone trzy razy pod rząd aby sformułować klasyczną popową piosenkę. Residents wyszli z założenia, że skoro żyjemy w świecie przepełnionymi krótkimi dżinglami reklamowymi, można na krótkich dżinglach oprzeć całe muzyczne dzieło. W ramach promocji albumu grupa wykupiła 40 jednominutowych miejsc na reklamę w lokalnej stacji radiowej KFRC nakazując im odtwarzania trzech kolejnych utworów z płyty dziennie - działanie to zwróciło uwagę popularnego czasopisma [[Billboard (magazyn)|Billboard]] na którego łamach zastanawiano się czy była to prawdziwa muzyka czy tylko dziwne reklamy.<br />
 
Następnym albumem grupy było ''[[The Third Reich 'n' Roll]]'' - wydany w 1976 muzyczny pastisz na amerykańską muzykę popularną lat 60. okraszony tematyką [[narodowy socjalizm|narodowo socjalistyczną]], co najbardziej widoczne było na okładce albumu, przedstawiającej [[Dick Clark|Dicka Clarka]] ubranego w mundur [[Schutzstaffel|SS]] otoczonego przez podobizny tańczącego [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]]. Płyta zawierała dwie okołosiedemnastominutowe kompozycje zawierające kolaż muzycznych przebojów poprzedniej dekady przerobione nie do poznania poprzez różne muzyczne zabiegi pokroju dodania nowych instrumentów oraz partii wokalnych. Do albumu nakręcono również krótki teledysk, wykorzystując do tego plan zdjęciowy użyty przy produkcji Vileness Fats. Następny tytuł w dyskografii grupy - ''[[Fingerprince]]'' miał zostać jednym z pierwszych 'albumów trójstronnych' (jedna strona płyty winylowej miała posiadać rowki wyryte w sposób, który pozwalałby na odtwarzanie dwóch zupełnie innych zawartości w zależności od miejsca położenia igły) - pomysł ten został jednak porzucony po odkryciu, że trzy lata wcześniej grupa [[Monty Python]] użyła identycznej metody zapisu na swojej płycie ''Matching Tie and Handkerchief''. Materiał, który miał znaleźć się na trzeciej stronie płyty, został wydany jako osobna [[EP]]-ka nosząca tytuł ''[[Babyfingers]]''. Następny album jest według wielu krytyków najbardziej przystępnym tytułem w dyskografii Residents do tej pory - ''[[Duck Stab/Buster & Glen]]'' przyniósł również grupie pierwsze prawdziwe zainteresowanie mediów (artykuły na ich temat pojawiły się między innymi w ''New Musical Express'' oraz ''Melody Maker''. Wydany rok później ''[[Eskimo (album)|Eskimo]]'' jest jak do tej pory najbardziej znanym dziełem grupy - zespół zafascynowany opowieściami N. Senady dotyczącymi jego wyprawy na Arktykę (z której przywiózł im w prezencie butelkę wypełnioną tamtejszym powietrzem) nagrał płytę wypełnioną kompozycjami złożonymi z przypadkowych niemuzycznych dźwięków, perkusji oraz bełkotem przypominającym język [[Inuici|Eskimosów]]. W tym samym roku na rynku pojawiła się dwunastocalowa EP-ka ''[[Diskomo]]'' zawierająca kompozycje z płyty w popularnym wówczas rytmie disco.<br />
 
Rok po wydaniu ''Eskimo'' zespół po raz kolejny dokonał muzycznej rewolucji za sprawą płyty ''[[The Commercial Album]]'' zawierającej czterdzieści jednominutowych utworów zawierających zarówno zwrotkę jak i refren, które to powinny zostać odtworzone trzy razy pod rząd aby sformułować klasyczną popową piosenkę. Residents wyszli z założenia, że skoro żyjemy w świecie przepełnionymi krótkimi dżinglami reklamowymi, można na krótkich dżinglach oprzeć całe muzyczne dzieło. W ramach promocji albumu grupa wykupiła 40 jednominutowych miejsc na reklamę w lokalnej stacji radiowej KFRC nakazując im odtwarzania trzech kolejnych utworów z płyty dziennie - działanie to zwróciło uwagę popularnego czasopisma [[Billboard (magazyn)|Billboard]] na którego łamach zastanawiano się czy była to prawdziwa muzyka czy tylko dziwne reklamy.<br />
 
=== 1981-1990: Performance Era ===
Rok później pojawiła się płyta ''[[Mark of the Mole]]'' przynosząca również fanom pierwszą ogólnoświatową trasę koncertową grupy (na wszystkich koncertach gościnnie wystąpił [[Penn Jillette]] w charakterze narratora). Według późniejszych wskazówek zespołu (między innymi zapisków we wkładce do płyty ''[[Demons Dance Alone]]'') trasa koncertowa ''the Mole Show'' spowodowała odejście kilku członków grupy z zespołu, zostawiając wszystkie obowiązki na głowie Pana Czaszki (''Mr. Skull''). ''Mark of the Mole'' miało być początkiem trylogii zatytułowanej ''The Mole Trilogy'', jednak do tej pory nie ukazała się trzecia część epopei (rok później ukazała się druga część trylogii, ''[[The Tunes of Two Cities]]'', w 1985 roku wydano płytę ''[[The Big Bubble: Part Four of the Mole Trilogy]]'', w której podtytule widniała informacja, że jest to czwarta część historii). Były również plany wydania gry komputerowej związanej z fabułą płyt na platformę [[Atari 2600]], szybko jednak z nich zrezygnowano.<br />
 
26 grudnia 1985 podczas koncertu w Hollywood Palace skradziono z zaplecza obiektu jedną z masek zespołu przedstawiającą czerwoną gałkę oczną, zastąpiono ją więc gigantyczną czaszką co dało narodziny nowemu członkowi grupy - ''Mr. Skull''. Maska odnalazła się za sprawą oddanego fana zespołu, który dowiedział się gdzie złodziej ukrył swoje trofeum i zwrócił je właścicielom (według oświadczeń Homera Flynna, osoba która oddała maskę była najprawdopodobniej złodziejem we własnej osobie). W związku ze złą kondycją przebrania związaną zarówno z kradzieżą jak i zużyciem stroju, zaprzestano mimo wszystko używania maski Czerwonego Oka.<br />
Erę [[performance]]'u zamykają dwa następne albumy grupy - epicka rockowa opera opowiadająca o rozdzieleniu bliźniąt syjamskich zatytułowana ''[[God in Three Persons]]'' oraz surrealistyczna biografia [[Elvis Presley|Elvisa Presleya]] przeplatana jego utworami w wykonaniu grupy pod tytułem ''[[The King & Eye]]''.<br />
 
Erę [[performance]]'u zamykają dwa następne albumy grupy - epicka rockowa opera opowiadająca o rozdzieleniu bliźniąt syjamskich zatytułowana ''[[God in Three Persons]]'' oraz surrealistyczna biografia [[Elvis Presley|Elvisa Presleya]] przeplatana jego utworami w wykonaniu grupy pod tytułem ''[[The King & Eye]]''.<br />
 
=== 1991-1997: Multimedia Era ===
Zdaniem wielu fanów i krytyków jednym z najciekawszych projektów lat 90' był projekt ''[[Freak Show/Freak Show Soundtrack|Freak Show]]'', podkreślający fascynację zespołu komputeryzacją oraz nowymi technologiami [[CD-ROM]], któremu towarzyszyła muzyka nagrana na wielu interfejsach MIDI. ''Freak Show'' pojawił się na rynku w 1995 roku za sprawą [[the Voyaguer Company]] i był jednym z pierwszych multimedialnych projektów muzycznych na CD (za pierwszy eksperyment w tej dziedzinie oficjalnie uznawany jest ''[[Puppet Motel]]'' autorstwa [[Laurie Anderson]]).<br />
 
Dalszymi wydarzeniami powiązanymi bezpośrednio z "Freak Show" było zaprezentowanie całego materiału na scenie (koncert odbył się w [[Praga|praskim]] teatrze Archa, 1 listopada 1995; kilka piosenek z płyty pojawiło się również na koncertach grupy dwa lata później) oraz [[komiks]]. Ciekawostką dotyczącą scenicznego widowiska był brak zespołu w procesie twórczym - cały materiał muzyczny został na żywo odtworzony przez czeską grupę [[Uz Jsme Doma]], za reżyserię również odpowiedzialni byli Czesi. Po sukcesie projektu został on jeszcze dwukrotnie wznowiony na CD (raz ze zmienioną oprawą graficzna oraz w 2002 roku jako limitowane wydanie na 30 rocznicę "oficjalnego powstania" grupy).
 
=== 1998-2005: Band Era ===
2002 rok przyniósł kolejny album, wydane pod wpływem emocji muzyków związanych z zamachem na [[World Trade Center]] pesymistyczne dzieło ''[[Demons Dance Alone]]'', na którym w charakterze gości pojawili się między innymi Molly Harvey (współpracująca już wcześniej z zespołem wokalistka pracująca w Ralph Records), Nolan Cook, Carla Fabrizio, Toby Dammit oraz Eric Drew Feldman. Oprócz samego procesu nagrywania, artyści Ci wyruszyli również z zespołem we wspólną trasę koncertową.<br />
 
W 2005 roku na rynku pojawia się kolejna płyta grupy, ''[[The Animal Lover]]'', zespół bierze również udział w australijskim festiwalu ''What is Music?''na którym zagrali w bardzo minimalistycznym składzie (gitarzysta, dwaj operatorzy [[sampler]]a oraz laptopów oraz wokalista i wokalistka niezwiązani z zespołem na stałe) dwugodzinny koncert zatytułowany ''33rd Anniversary Tour: The Way We Were''. W tym samym roku zapis tych koncertów pojawił się na CD oraz DVD.
 
=== 2006-2008: Storyteller Era ===
W lecie 2006 roku w serwisach [[iTunes]] oraz Warner Music Group's Cordless pojawił się pierwszy internetowy projekt grupy dostępny do ściągnięcia - pięcioodcinkowy [[podcast]] grupy pod tytułem ''[[The River of Crime (Episodes 1-5)]]'', którego sukces przyczynił się do powstania następnego wizualnego projektu grupy zatytułowanego ''[[Timmy (The Residents)|Timmy]]'', publikowanego w serwisie [[YouTube]] co tydzień. w 2007 roku napisali ścieżkę dźwiękową do filmu dokumentalnego ''[[Strange Culture]]'' oraz wydali dwupłytową płytę z muzyką instrumentalną - ''[[Night of the Hunters]]''. Ich ostatnim wydanym tytułem jest płyta ''[[The Voice of Midnight]]'', słuchowisko oparte na utworze ''Der Sandmann'' autorstwa niemieckiego poety [[Ernst Theodor Amadeus Hoffmann|E.T.A. Hoffmanna]]<br />.
 
== Tożsamość muzyków ==