Wojna grecko-włoska: Różnice pomiędzy wersjami

Atak niemiecki nastąpił 6 kwietnia 1941 roku. W Albanii wojska greckie i jugosłowiańskie podjęły 7 kwietnia próbę zaatakowania pozycji włoskich, ale ich natarcie zostało zatrzymane przez dobrze przygotowaną obronę<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Solarz|imię=Jacek|tytuł=Bałkany 1940-1941|strony=53-54}}</ref>. Po przełamaniu przez Niemców pozycji greckich w [[Macedonia (Grecja)|Macedonii]] i rozbiciu armii jugosłowiańskiej greckie dowództwo, w obawie o odcięcie dywizji na froncie albańskim, wydało rozkaz odwrotu. Włosi postępowali w ślad za Grekami, zajmując teren niemal bez walki<ref name=autonazwa1>{{cytuj książkę|nazwisko=Solarz|imię=Jacek|tytuł=Bałkany 1940-1941|strony=62-64}}</ref>. Obecny w Grecji od marca brytyjski korpus ekspedycyjny (tzw. ''Force W'') nie wytrzymał impetu uderzenia niemieckiego i pierwszy, przed ogólnym odwrotem Greków, wycofywał się na południe z zamiarem jak najszybszej ewakuacji na Kretę<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Moszczanskij|imię=Ilja|tytuł=Bitwa za Bałkany|strony=41}}</ref>. 20 kwietnia 1941 roku generał [[Jeorios Tsolakoglu]], działając w porozumieniu z dużą częścią wyższych oficerów armii greckiej, choć bez zgody i wiedzy naczelnego dowódcy, rządu i króla [[Jerzy II Grecki|Jerzego II]], podpisał akt kapitulacji armii greckiej przed wojskami niemieckimi. Jednak Mussolini nie zgodził się na zawarcie rozejmu za pośrednictwem swych sojuszników i zażądał kapitulacji również przed jego armią. Odpowiedni akt został podpisany 23 kwietnia 1941 roku w [[Saloniki|Salonikach]]<ref name=autonazwa1 />. 27 kwietnia 1941 roku wojska niemieckie zajęły [[Ateny]], zaś ostatnie walki z wycofującymi się z kontynentalnej Grecji Brytyjczykami, przy bardzo ograniczonym udziale wojsk włoskich, wygasły 30 kwietnia 1941 roku<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Moszczanskij|imię=Ilja|tytuł=Bitwa za Bałkany|strony=49-51}}</ref>.

 

 

== Zobacz też ==