Migotanie komór: Różnice pomiędzy wersjami

W warunkach pierwszej pomocy, jedyną możliwością leczenia jest przeprowadzenie [[resuscytacja krążeniowo-oddechowa|zabiegów reanimacyjnych]]. Postępowanie reanimacyjne polega na prowadzeniu podstawowych zabiegów reanimacyjnych do czasu gdy zaistnieje możliwość oceny rytmu na [[kardiomonitor]]ze. W przypadku potwierdzonego zapisem migotania komór przeprowadza się '''jednorazową''' [[defibrylacja|defibrylację]] o energii 120 [[dżul|J]] [[defibrylator]]em dwufazowym o fali rektolinearnej, 150 J defibrylatorem dwufazowym o standardowej fali wyładowania lub 360 J defibrylatorem jednofazowym, po czym '''nie oceniając rytmu''' przeprowadza się 2 minuty BLS (zabiegi reanimacyjne). Po dwóch minutach BLS ponownie ocenia się rytm. W razie dalszego utrzymywania się VF wykonuje się ponowną defibrylację energią 150–200 J defibrylatorem dwufazowym bez względu na kształt fali, lub 360 J defibrylatorem jednofazowym i podejmuje zabiegi BLS przez kolejne dwie minuty. Przed trzecią oceną rytmu podaje się 1  mg adrenaliny dożylnie. Jeżeli po 3 defibrylacjach utrzymuje się migotanie komór podaje się 300  mg amiodaronu dożylnie w 5% roztworze [[Glukoza|glukozy]]. Po każdorazowej ocenie rytmu zawsze następują 2 minuty BLS. Począwszy od trzeciej oceny rytmu za każdym razem podaje się adrenalinę dożylnie.

Leki użytkowane przy VF: [[Adrenalina]] w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (tzw. bolus) 1  mg i.v. (powtarzana co każde 3 minuty); [[Amiodaron]] 300  mg bolus i.v. (przy długotrwałym migotaniu, jeśli defibrylacja i adrenalina nie pomaga).