Francesco Ragonesi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 43:
Kształcił się w seminariach w [[Viterbo]] i [[Rzym]]ie. Na Ateneum "S. Apolinare" uzyskał doktoraty z filozofii, teologii i ''utroque iure''. Po święceniach kapłańskich pracował duszpastersko w rodzinnej diecezji Viterbo m. in. będąc przez 25 lat profesorem historii i Pisma Świętego w seminarium diecezjalnym. W latach [[1885]]-[[1904]] był [[archidiakon]]em katedry, [[wikariusz kapitulny|wikariuszem kapitulnym]] i [[wikariusz generalny|wikariuszem generalnym]] diecezji. W roku [[1889]] obdarzony godnością [[prałat]]a. [[7 września]] [[1904]] mianowany delegatem apostolskim i nadzwyczajnym wysłannikiem do [[Kolumbia|Kolumbii]]. W czasie podróży był świadkiem otwarcia [[Kanał Panamski|Kanału Panamskiego]].
Z funkcją delegata wiązała się również godność biskupia. Nominację otrzymał [[16 września]] [[1904]]. Otrzymał arcybiskupią [[stolica tytularna|stolicę tytularną]] ''Mira''. Sakry udzielił mu kardynał [[Rafael Merry del Val]]. W latach [[1913]]-[[1921]] [[nuncjusz]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]]. W tym okresie konsekrował dwóch przyszłych kardynałów hiszpańskich: [[Enrique Pla y Deniel]] i [[Enrique Reig y Casanova]]. Na [[konsystorz]]u z [[1921]] roku kreowany kardynałem prezbiterem. Brał udział w [[konklawe 1922]]. Od [[1926]] do śmierci był prefektem Sygnatury Apostolskiej. W latach [[1928]]-[[1929]] [[kamerling Świętego Kolegium Kardynałów]].
=== Źródła ===
| |||