Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów: Różnice pomiędzy wersjami

Osoby chore powinny przyswajać odpowiednią ilość [[witamina D|witaminy D]], [[wapń|wapnia]], [[białka|białek]] i przyjmować pokarmy o odpowiedniej [[wartość energetyczna|wartości kalorycznej]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Nelson | imię = Waldo E. | tytuł = Nelson textbook of pediatrics| data = 2007 | wydawca = Saunders Elsevier | miejsce = Philadelphia | isbn = 978-1-4160-2450-7 | strony = | rozdział = 154 – Juvenile Rheumatoid Arthritis}}</ref>. W jednym z badań na grupie 32 pacjentów z MIZS stwierdzono istotny spadek [[białko C-reaktywne|CRP]] po zastosowaniu suplementacji [[kwasy tłuszczowe omega-3|kwasów tłuszczowych omega-3]]<ref name="Alpigiani-">{{Cytuj pismo | nazwisko = Alpigiani | imię = MG. | nazwisko2 = Ravera | imię2 = G. | nazwisko3 = Buzzanca | imię3 = C. | nazwisko4 = Devescovi | imię4 = R. | nazwisko5 = Fiore | imię5 = P. | tytuł = [The use of n-3 fatty acids in chronic juvenile arthritis] | czasopismo = Pediatr Med Chir | wolumin = 18 | numer = 4 | strony = 387–90 | miesiąc = | rok = | doi = | pmid = 9064671}}</ref>. W innym badaniu, 23 dzieci chorych na MIZS podzielono losowo na dwie grupy. W pierwszej grupie zwiększono zawartość kwasów omega-3 w diecie, a w drugiej nie. Po 5 miesiącach eksperymentu, średnia dzienna dawka [[ibuprofen]]u przyjmowanego przez dzieci w pierwszej grupie spadła z 28,4&nbsp;mg/kg do 23,4&nbsp;mg/kg, a w drugiej grupie średnia dawka ibuprofenu spadła z 23,7&nbsp;mg/kg do 22,7&nbsp;mg/kg<ref name="Vargová-1998">{{Cytuj pismo | nazwisko = Vargová | imię = V. | nazwisko2 = Veselý | imię2 = R. | nazwisko3 = Sasinka | imię3 = M. | nazwisko4 = Török | imię4 = C. | tytuł = [Will administration of omega-3 unsaturated fatty acids reduce the use of nonsteroidal antirheumatic agents in children with chronic juvenile arthritis?] | czasopismo = Cas Lek Cesk | wolumin = 137 | numer = 21 | strony = 651–3 | miesiąc = Nov | rok = 1998 | doi = | pmid = 9929929}}</ref>.

 

 

Jeśli objawy choroby mimo leczenia utrzymują się przez kilka lat w jednym lub kilku stawach, można rozważyć przeprowadzenie zabiegu [[synowektomia|synowektomii]] chemicznej (tzw. synowiorteza, np. z czterotlenkiem [[osm]]u) lub radioizotopowej (tzw. radiosynowektomia, np. z użyciem izotopu [[itr]]u). Zabiegi te polegają na wstrzyknięciu do stawu związku chemicznego lub krótkotrwałego [[izotop]]u promieniotwórczego, który ma miejscowe działanie przeciwzapalne i hamuje podziały komórek<ref name="Maldyk" /><ref>{{Cytuj pismo| nazwisko = Matryba| imię = Magdalena | nazwisko2 = Wisłowska| imię2 = Małgorzata | tytuł = Zastosowanie radiosynowektomii w leczeniu chorób reumatycznych| czasopismo = Reumatologia | wolumin = 48| wydanie = 1| strony = 54-61| rok = 2010|url=http://www.termedia.pl/Czasopismo/Reumatologia-18/Streszczenie-14576}}</ref>. Jeśli w wyniku długotrwałego [[zapalenie|stanu zapalnego]] nastąpi znaczne pogrubienie [[błona maziowa|błony maziowej]], prowadzące do uszkodzeń chrząstki, np. w stawie kolanowym, można przeprowadzić [[synowektomia|synowektomię]] [[artroskopia|artroskopową]], czyli [[operacja (medycyna)|operacyjne]] usunięcie nadmiaru błony maziowej. Synowektomia artroskopowa zmniejsza nasilenie objawów choroby na okres około 1–1,5 roku<ref>{{Cytuj pismo| nazwisko = Dell'Era| imię = Laura| nazwisko2 = Facchini| imię2 = Renato| nazwisko3 = Corona| imię3 = Fabrizia| tytuł = Knee synovectomy in children with juvenile idiopathic arthritis| czasopismo = Journal of Pediatric Orthopaedics B| wolumin = 17| wydanie = 3| strony = 128-130| rok = 2008 | miesiąc = maj| doi = 10.1097/BPB.0b013e32809256f2}}</ref>, ale wymaga długotrwałej [[rehabilitacja|rehabilitacji]].