Tosca: Różnice pomiędzy wersjami

Na tarasie [[Zamek Świętego Anioła|Zamku św. Anioła]] trwa przygotowanie do egzekucji. Zbliża się świt. Żołnierze wyprowadzają więźniów na spacer, a Cavaradossiego na miejsce kaźni. Ostatnim życzeniem Maria przed śmiercią jest napisanie listu do ukochanej (przepiękna aria ''E lucevan le stelle''). Kiedy kończy pisać nadbiega Tosca z rozkazem dla dowódcy. Sądzi ona, że po pozorowanej egzekucji razem wyjadą z Rzymu. W żartobliwym tonie poucza kochanka jak ma się zachować (duet ''O dolci mani''). Gdy jest już po wszystkim ma zamiar uwolnić Cavaradossiego z więzów. Odkrywa jednak, że Scarpia zdradził ją i Mario nie żyje. W tym momencie atakuje ją straż, która znalazła trupa Scarpii. Tosca wyrywa się im i skacze w przepaść.

''Tosca'' to jedno z najpopularniejszych dzieł [[Puccini]]ego. Opera ma niezwykle żywą, dynamiczną akcję, a także wspaniałą, zróżnicowaną muzykę. Kompozytor posługiwał się (zgodnie z koncepcją [[Ryszard Wagner|Wagnera]]) motywami przewodnimi. Do ''Toski'' skomponował ich ok. 60. Zmieniają się one bardzo szybko, zwłaszcza w I akcie.

''Tosca'' jest doskonałem przykładem konwencji [[weryzm]]u operowego. Stąd wiele brutalnych scen, niespotykanych w operach epoki [[belcanta]]. [[Aria|Arie]] w Tosce nie są już wyłącznie popisami śpiewaków – swoim tekstem nawiązują do treści libretta.

Ta niezwykle harmonijna [[aria]] jest bodaj najpiękniejszym fragmentem ''Toski''. Mario, który przybywa do kościoła św. Andrzeja, jest przepełniony uwielbieniem dla swojej ukochanej Florii i jednocześnie zauroczony pięknem poznanej markizy Attavanti (która pozuje do jego obrazu). Zaczyna swoją pieśń, w której porównuje obie kobiety, od słów ''Recondita armonia'' (''O przedziwna harmonio!'').

Jedna z najbardziej dramatycznych arii w historii [[Opera (dzieło)|opery]]. Toska, przebywająca u Scarpii, musi wybrać, czy odda mu się, w zamian za życie ukochanego Maria. Dla tej pobożnej i wrażliwej kobiety taka decyzja jest niezwykle tragiczna. Zaczyna swoją pieśń od słów ''Vissi d'arte \ Vissi d'amore'' (''Żyłam dla sztuki \ Żyłam dla miłości''). Skarży się w niej Bogu na swój ciężki los i wspomina szczęśliwe chwile u boku ukochanego.

Fragment tak piękny, że może wręcz służyć za wzorzec [[aria|arii]]. Uwięziony Cavaradossi oczekuje świtu, a z nim swojej śmierci. Opiewa piękno otaczającego świata – błyszczące gwiazdy, zapachy z ogrodu, odgłosy zza muru, wspomina swą ukochaną – Toskę i żegna się ze światem. Zaczyna od słów ''E lucevan le stelle \ E olezzava la terra'' (''Jak gwiazdy migocą \ Jak pachnie ziemia'')