Tytanomachia: Różnice pomiędzy wersjami

Rozpoczęła się mniej więcej w momencie, gdy młody [[Zeus]] dorósł do męskiego wieku. Wówczas wrócił z groty [[Ida (góry)|Ida]] na [[Kreta|Krecie]], okryty [[egida|egidą]] aby obalić swojego ojca, [[Kronos]]a i wypełnić tym samym plan przygotowany przez [[ReaReja (mitologia)|Reę]] lata temu. Po dotarciu do tronu [[tytani|tytanów]] na szczycie nieboskłonu, planował otwarcie zaatakować, jednak za radą [[Metyda|Metydy]] (Metis) Rea podała Kronosowi zioło, które wywołały wymioty. Kronos zwrócił ze swoich wnętrzności rodzeństwo Zeusa (które wcześniej połknął), czyli [[Posejdon]]a, [[Hades]]a, [[Hera|Herę]], [[Demeter]] i [[Hestia|Hestię]]. Zeus zabrał swoje rodzeństwo i obwarował się na najwyższej górze Grecji – [[Olimp]]ie. Stamtąd dowodził nierówną walką, jednak szala zwycięstwa miała wkrótce się przechylić.

[[Tytani|Tytanów]] było nieporównywalnie więcej – większość świata, w tym śmiertelnicy, byli po ich stronie, w dodatku samych Tytanówtytanów było dwunastu, a olimpijczyków sześciu. Jednak Zeus zaczął ściągać na swoją stronę dzieci Tytanówtytanów, i w ten sposób przyłączyli się do niego m.in. [[Helios (mitologia)|Helios]], czy [[Prometeusz (mitologia)|Prometeusz]]. Jednak po stronie [[Kronos]]a byli wciąż ci najpotężniejsi, włączając w to jego matkę, [[Gaja (mitologia)|Gaję]], czyli pradawną praboginię, matkę wszystkiego. Właśnie jej wsparcie dawało Kronosowi zwycięstwo. Jednak [[Prometeusz (mitologia)|Prometeusz]], syn [[Japet (tytan)|Japeta]], był jednym z najsprytniejszych Tytanówtytanów – zdołał przekonać Gaję do przejścia na jego stronę, udało mu się to nawet z niektórymi braćmi Kronosa, w tym [[Okeanos]]em.

Gdy walka zbliżała się do decydującego punktu, Zeus postanowił obalić filary świata Tytanówtytanów- filary w sensie dosłownym - czterech Tytanówtytanów: [[Krios]], [[Kojos]], [[Japet (tytan)|Japet]] i [[Hyperion (tytan)|Hyperion]] stanowili cztery filary, który podpierały [[Uranos]]a (nieboskłon) przed upadkiem na ziemię. Aby zadać najważniejszy cios Tytanomtytanom, Zeus postanowił obalić tę czwórkę i strącić ich w otchłanie Tartaru. Nie było to jednak łatwe.

Za radą Gai i Prometeusza, Zeus uwolnił z [[Tartar]]u potwornych i dzikich braci [[Kronos]]a: [[Cyklopi niebiańscy|Cyklopówcyklopów]] i [[Hekatonchejrhekatonchejrowie|hekatonchejrów]]ów. Te potworne monstra, dzieci Uranosa i Gai, z wdzięczności Zeusowi za ich uwolnienie, walczyli po jego stronie. To ich siła przeważyła szalę zwycięstwa na stronę Olimpijczyków. W końcu, Cyklopicyklopi zaczęli kuć dla Zeusa pioruny, którymi mógłby on powalić cztery filary nieboskłonu. Zeus rzeczywiście wykorzystał owe pioruny i wybył na skraje świata.

Moment jego nieobecności postanowił wykorzystać Kronos. Wysłał swojego bratanka, [[Atlas (mitologia)|Atlasa]], aby ten zwalczył Olimpijczyków, którzy bez Zeusa byli o połowę słabsi. Atlas z łatwością dostał się na szczyt Olimpu i jedną ręką powalił [[Posejdon]]a, a następnie kilkoma ciosami położył na łopatki [[Hades]]a. Gdy już zamierzał pozbawić czci osamotnione boginie, Zeus właśnie strącił piorunami czterech Tytanówtytanów podtrzymujących nieboskłon, Atlas więc postanowił ratować świat i czym prędzej spędził w dół niebiańskiej góry i przystając w Afryce, zatrzymał sklepienie niebieskie na swoich barkach. Gdy Zeus to ujrzał, uznał że jest to dla Atlasa należyta kara za walczenie przeciwko Olimpijczykom i Atlas- zgodnie z mitologią – trzyma sklepienie na swoich barkach do dziś.

Kronos pozostał sam na szczycie nieboskłonu, broniąc swojego tronu, gdyż nawet jego małżonka (i siostra) [[ReaReja (mitologia)|ReaReja]] go opuściła. Dzięki sile Cyklopówcyklopów i Sturękichsturękich Zeus wdarł się na szczyt nieboskłonu i zdołał stanąć do osobistej walki ze swoim ojcem. Po ciężkim starciu, które zniszczyło duży obszar Ziemi pod walczącymi, Zeus ostatecznie uderzył swojego ojca piorunem i strącił go głęboko na [[Elizjum|pola elizejskie]].

Wprawdzie był to oficjalny koniec Tytanomachiitytanomachii, gdyż wszyscy Tytanitytani zostali pokonani, jednak owe starcie kładło się cieniem na najbliższe lata: wkrótce przeciwko Zeusowi wystąpili [[Tyfon]] i [[Giganci (mitologia grecka)|Gigancigiganci]], jednak są to już zupełnie inne starcia, będące jednak echem tego, gdyż zarówno Tyfon, jak i Gigancigiganci nie godzili się z porządkiem nastałym po upadku Tytanówtytanów.

Oficjalne zakończenie Tytanomachiitytanomachii nastąpiło, gdy w ranek po obaleniu Kronosa (które wydarzyło się o północy) Zeus, Posejdon i Hades podzielili między siebie świat następująco: Zeus wziął niebiosa i rządy nad wszystkimi bogami, Posejdon wziął morza i oceany, Hades ponure otchłanie Podziemia, Demeter zaopiekowała się samą ziemią i jej urodzajem, Hestia śmiertelnikami, a Hera światem emocji i odczuć, czyli opiekunką małżeństwa. Inne ważne figury w tej walce, Helios i Okeanos, zostali inaczej zaspokojeni. Na temat rozwiązania, które wypracowano z Heliosem, więcej można przeczytać w haśle [[Helios (mitologia)|Helios]], a [[Okeanos]] na własne życzenie, odszedł na krańce świata, razem ze swoją małżonką [[Tetyda (tytanida)|Tetydą]].

{{Commonscat|Titanomachy|Tytanomachiatytanomachia}}