Jean Thérèse de Beaumont d’Autichamp: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[1757]] – [[1762]] był adjutantem marszałka Wiktora Franciszka, księcia de Broglie. Następnie objął dowództwo nad regimentem dragonów w [[Wojna Siedmioletnia|Wojnie Siedmioletniej]]. W [[1770]] został komendantem żadnarmerii w [[Luneville]]. W [[1780]] został marszałkiem obozowym (maréchal de camp) a w [[1789]] generalnym kwatermistrzem umocnień [[Paryż]]a. Brał udział w zdobyciu [[Turyn]]a pod księciem Kondeuszem. W [[1792]] dowódca korpusu kawalerii (pułkownik) w [[Szampania|Szampanii]]. W czasie rządów rewolucyjnych znalazł się na emigracji, w Austrii, szwajcarii i Anglii. Następnie walczył w powstaniu w [[Wandea|Wandei]], po upadku którego znalazł schronienie w [[Rosja|Cesarstwie Rosji]]. [[Paweł I (car rosyjski)]]mianował go inspektorem kawalerii na [[Ukraina|Ukrainę]], [[Krym]] i [[Dniestr]]. W [[1799]] dowodził trzydziestotysięcznym korpusem w austriacko-rosyjskiej armii dowodzonej przez Aleksandra Suworowa.

 

 

W [[1783]] został kawalerem [[Połączone Zakony św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel|Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel]]. Następnie od [[1816]] na stanowisku generalnego agenta i kanclerza w Radzie Oficerów połączonych zakonów.

 

W [[1825]] został kawalerem Orderu św. Ducha w katedrze w [[Reims]].

 

{{władca-Lazaryci2|poprzednik=[[Klaudiusz Ludwik, książę de La Chatre]]|lata=1824 - 1831|następca=[[Józef Bon, baron Dacier]] <br>(prezydent Rady Oficerów)}}