Jules Gratier: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kategorie |
link |
||
Linia 1:
'''Jules Victor Gratier''' (ur. 25 czerwca 1863 w Barraux w departamencie Isére, zm. 23 września 1956 w La Tronche w departamencie Isére) – Naczelny Dowódca wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku w okresie działania [[Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku|Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej]].
[[Plik:Gen Henri Le Rond.jpg|thumb|250px|right|Z lewej stoi gen. Jules Victor Gratier]]
Pierwsza wzmianka o nim pojawia się w roku 1882 - został wtedy przyjęty do szkoły wojskowej w Saint-Cyr. Opuszczał ją w 1884 roku na miejscu 255 wśród 406 uczniów.W ocenie profesorów był oceniany jako zdolny i inteligentny, o naturze zdecydowanej. Jako podporucznik trafił do 105. Regimentu Piechoty. Początkowe szkolenia przeszedł we Francji a następnie trafił do Tunezji i wziął udział w kampanii wojennej w latach 1885-1888. Następnie w latach 1888-1893 walczył w Algierii. Jego dwaj synowie polegli w trakcie walk podczas I wojny światowej.On przeżył i miał możliwość wyróżnienia się na tle innych oficerów co pozwoliło mu na szybki awans. Zaczynał w sierpniu 1914 roku. W 1916 zorganizował 46. Dywizję Piechoty Strzelców Alpejskich i w jej szeregach walczył do końca wojny. Do jego zasług zalicza się okres od 27 września do 8 października gdy
19 lutego 1919 roku Gratier został przez Georgesa Clemenceau (jako prezydent Rady Najwyższej) wysłany na Śląsk. Wraz z nim wysłano część jego strzelców alpejskich tworząc z nich główną cześć francuskich sił okupacyjnych okresu plebiscytowego. Gratier ze względu na swą energiczność nie bardzo potrafił zrozumieć "kunktatorstwo" i tolerowanie niemieckich prowokacji przez Le Ronda. Jak sam oceniał, zajmował się głównie pilnowaniem porządku, pisaniem raportów i uspokajających rozkazów. Był niezadowolony zwłaszcza z rozczłonkowania jego jednostki na kilkuosobowe grupy, pozbawione w ten sposób znaczenia. Zwłaszcza zdenerwowały go dokonane 14 marca 1920 roku przesunięcia żołnierzy poza strategiczną pozycję w Gliwicach (węzeł kolejowy). Miał też liczne spięcia z dowodzącymi kontyngentami włoskim i brytyjskim. Le Rond ze swej strony musiał stale temperować temperament Gratiera i tłumaczyć mu dlaczego nie należy reagować a tym samym zadrażniać sytuacji. zwracał mu też uwagę na konieczność stosowania pewnej delikatności aby nie urażać honoru sojuszników. W maju (raport z 11 maja 1921) podczas podróży do Koźla Gratier został otoczony przez oddział niemieckiej policji i zdołał się ocalić tylko dzięki pomocy angielskiej. W odpowiedzi na zamordowanie w Bytomiu majora Bernarda Montalégre (4 lipca 1921)Gratier spacyfikował tłum (zginęło paru Niemców) i wziął kilku zakładników dla utrzymania spokoju i wprowadził godzinę policyjną. Decyzją Le Ronda pogrzeb zamordowanego majora odbył się w Opolu, ale Gratier zdołał wygłosić antyniemiecką mowę pogrzebową. Za sprawą Le Ronda, mimo pozytywnej opinii, w lipcu 1921 roku Gratier został odwołany ze stanowiska i powrócił do Francji (na stanowisku zastąpił go Stanisław Naulin).
W Francji, od września 1921 roku objął dowództwo nad 3. Dywizją Piechoty w Amiens. Od początku 1922 roku dowodził francuską dywizją w Algierze. W 1925 roku przeszedł na emeryturę.
| |||