Tripoli (Grecja): Różnice pomiędzy wersjami

W [[1821]] miasto miało charakter bogatej, kolonialnej stolicy prowincji. Zamieszkiwało je 13 tysięcy Greków, 7 tys. Muzułmanów i 400 Żydów <ref>Dane z encyklopedii: Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 23ος, str. 282.</ref>. Klasę posiadającą stanowili głównie Muzułmanie i Żydzi, gdy Grecy, była to ludność głównie zależna lub niewolna. Wobec prób wywołania ogólnobałkańskiego powstania przez [[Aleksander Ipsilanti (generał)|Aleksandra Ipsilantiego]] (podjętych z obecnej Rumunii), Turcy prewencyjnie mordowali wielu spośród greckich mieszkańców całego imperium. Z rozkazu władz, rzezie przeprowadzano od [[Dunaj]]u, po [[Pont]] i [[Cypr]], nie wyłączając małych greckich enklaw, zagubionych pomiędzy miejscowościami innych ludów, ani stołecznego Konstantynopola. M.in. zamordowano, przez powieszenie na drzwiach katedry, patrarchępatriarchę grecko-prawosławnego, mimo, że nawołującego Greków do posłuchu wobec "danej od Boga władzy Sułtana". W Grekach z Peloponezu wywołało to przekonanie, że nieodwołalnie nadeszła chwila, określana jako ''"Wolność, albo śmierć !"''. Pomiędzy 17, a 23 marca powstali, w wielu miejscach naraz mordując tureckie załogi i wszystkich muzułmańskich mieszkańców - swych sąsiadów. Oblegano i zdobywano, często głodem, kolejne twierdze, przetłoczoneprzepełnione muzułmańskimi uciekinierami. Ludność grecka zawczasu opuściła Tripolitsę <ref>Brewer David 2001, The Greek War of Independence. The Struggle for Freedom from Ottoman Oppression and the Birth of the Modern Greek Nation" str. 111-112. wyd. The Overlook Press, New York, ISBN 1-58567-395-1 </ref>, obleganą, głodzoną, nstępnienastępnie zdobytą przez niedozbrojone, nieregularne oddziały powstańcze, jednak liczne i dobrze dowodzone przez [[Theodoros Kolokotronis|Theodorosa Kolokotronisa]]. Dokonano zupełnej masakry muzułmanów i Żydów, nie wyłączając kobiet i dzieci, zbiorowo mordowanych także po zakończeniu walk. Zginęło ok. 30 tysięcy osób, w tym rzesze uchodźców z mniejszych ośrodków. Greccy dowódcy dokonali zupełnej grabieży, rozkopywano nawet groby, aż stytuacjasytuacja ta doprowadziła do wybuchu epidemii. Historycy wskazują, że niewielka część muzułmanów, w tym kobiet, uszła jednak z Tripolitsy, wykorzystując, zapewne wykupując sobie możliwość dyskretnego opuszczenia obleganego miasta, z pomocą greckich znajomych. Znanym przykładem stała się skuteczna ochrona kobiet z haremu paszy, przez [[Laskarina Bubulina|Bubulinę Laskarinę]], greckiego dowódcę - kobietę. Także [[Półwysep Mani|Maniates]], choć inicjatorzy powstania, ratowali swych tureckich znajomych, podobnie jak oni pochodzących z okręgu Mani. Największe bogactwa wywiózł ze zdobytego miasta Kolokotronis. Przyszłość pokazała, że w przypadku niektórych dowódców, w tym Bubuliny i Kolokotronisa, zrabowane w Trypolitsy bogactwa obrócone zostały w źródła finansowania dalszej walki o niepodległość. Zdobycie głównego, tureckiego ośrodka w tej części Grecji, decydująco wzmocniło morale powstańców.