Giorgio La Malfa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
infobox |
uzupełnienie, źródła |
||
Linia 18:
Wkrótce jednak zajął się polityką, rozpoczynając działalność w kierowanej przez swojego ojca, [[Ugo La Malfa|Ugona La Malfę]], [[Włoska Partia Republikańska|Włoskiej Partii Republikańskiej]] (PRI). W latach 1972–1994 zasiadał w [[Izba Deputowanych (Włochy)|Izbie Deputowanych]] VI, VII, VIII, IX, X i XI kadencji. Od 1987 do 2001 pełnił funkcję sekretarza republikanów.
W latach 1989–1992 i 1994–1999 sprawował mandat posła do [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]] III i IV kadencji<ref>[http://www.europarl.europa.eu/members/archive/alphaOrder/view.do?language=PL&id=1010 Profil na stronie Parlamentu Europejskiego]</ref>.
W pierwszej połowie lat 90. jego ugrupowanie również zostało uwikłane w serię afer korupcyjnych, (tzw. [[Tangentopoli]]). Partia nie została rozwiązana, lecz znalazła się poza parlamentem. Po wyborczej porażce w 1994 Giorgio La Malfa powrócił na stanowisko sekretarza PRI, którą wprowadził do centrolewicowej koalicji [[Drzewo Oliwne]]. W 1996 ponownie został posłem, od tego czasu nieprzerwanie zasiada w niższej izbie parlamentu (XIII, XIV, XV i od 2008 jako poseł XVI kadencji z listy [[Lud Wolności|Ludu Wolności]]).▼
W pierwszej połowie lat 90. jego ugrupowanie również zostało uwikłane w serię afer korupcyjnych, (tzw. [[Tangentopoli]]). Sam Giorgio La Malfa został oskarżony w postępowaniu dotyczącym defraudacji (w ramach tzw. sprawy Enimont), w procesie karnym skazano go za to na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności<ref>{{Cytuj stronę|url=http://archiviostorico.corriere.it/1997/giugno/08/Enimont_colpevoli_Bossi_Forlani_Malfa_co_0_97060810421.shtml|tytuł=''Enimont: colpevoli Bossi, Forlani e La Malfa. Assolto Pillitteri''|opublikowany=corriere.it|data=8 czerwca 1997|język=it}}</ref>.
▲
W 2001 został przewodniczącym Włoskiej Partii Republikańskiej, w tym samym roku doprowadził do przejścia PRI centroprawicowej koalicji [[Dom Wolności]], kierowanej przez [[Silvio Berlusconi|Silvia Berlusconiego]]. Do 2005 przewodniczył Komisji Finansów w Izbie Deputowanych. Od kwietnia 2005 do maja 2006 sprawował urząd ministra ds. europejskich w trzecim rządzie Silvia Berlusconiego. W tym samym roku zrezygnował z kierowania republikanami.
{{Przypisy}}
== Źródła ==
Linia 31 ⟶ 37:
[[Kategoria:Włoscy ministrowie (od 1946)]]
[[Kategoria:Włoscy parlamentarzyści (od 1946)]]
[[Kategoria:Włoscy posłowie do Parlamentu Europejskiego]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1939]]
| |||