Chen Gongbo: Różnice pomiędzy wersjami

Przyszedł na świat [[19 października]] [[1892]] w Guangzhou w prowincji Guangdong. Jego ojciec pracował jako urzędnik w cesarskiej administracji dynastii Qing. Po ukończeniu szkoły wyjechał do Pekinu, gdzie wstąpił na miejscowy uniwersytet i zaczął studiować filozofię. W trakcie dalszej nauki zapoznał się z teoriami Karola Marksa i w ten sposób zafascynował się ideą komunizmu. Później wstąpił do grupy należącej do [[Ruch 4 Maja|Ruchu 4 Maja]]. W lipcu 1921 wziął udział w odbywającym się w Szanghaju zjeździe Komunistycznej Partii Chin. Jego kontakty nie z komunistami nie trwały jednak długo i już w 1922 roku zerwał z KPCh<ref name = rulers>{{cytuj stronę | url = http://rulers.org/indexc2.html | tytuł = Chen Gongbo | opublikowany = rulers.org | data dostępu = 10 sierpnia 2010| język = en}}</ref>. Jakiś czas później wyjechał do Stanów Zjednoczonych gdzie studiował na uniwersytecie Columbia. W 1925 otrzymał tytuł magistra ekonomii. Po powrocie do ojczyzny wstąpił do [[Kuomintang]]u. Mianowano go szefem departamentu rolnictwa<ref name = rulers />. Wkrótce stał się gorącym orędownikiem [[Wang Jingwei]]a, z którym nawiązał bliskie kontakty polityczne i prywatne. W latach 1932-19361935 był ministrem przemysłu<ref>{{cytuj książkę|autor=Timothy Brook|tytuł=Nation Work: Asian Elites and National Identities|rok=2000|miejsce=Ann Arbor|wydawca=University of Michigan Press|isbn=0-472-08764-9|url=http://books.google.pl/books?id=ICE5FC_8nRAC&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false|strony=125}}</ref>. W KMT reprezentował lewicowe skrzydło<ref name = rulers />, krytykujące dyktatorskie zapędy [[Czang Kaj-szek]]a. Po ataku Japonii na Chiny w 1937 roku jako szef syczuańskiego oddziału Kuomintangu dowodził organizacją ewakuacji rządu do Chongqingu. W 1940 roku został członkiem kolaborującego z Japończykami Centralnego Rządu Chin. W listopadzie tego samego roku został burmistrzem Szanghaju. W połowie 1944 roku Wang Jingwei ciężko zachorował i udał się na leczenie do Japonii. Chen jako druga najważniejsza osoba w rządzie tymczasowo objął funkcję jego przewodniczącego. 11 listopada, dzień po śmierci Wanga, został oficjalnie szefem rządu. Gdy w sierpniu 1945 do Chin wkroczyły siły radziecko-mongolskie, rozwiązał rząd i zbiegł do Japonii. Bezpośrednio po jej kapitulacji 9 września 1945 Chiny złożyły oficjalny wniosek o jego wydanie. Miesiąc później Amerykanie przekazali Chena Chińczykom. Niespełna rok później w [[Suzhou]] odbył się jego proces. Został oskarżony o zdradę ojczyzny, kolaborację z wrogiem, działalność na szkodę państwa i zbrodnie. Nie skorzystał z pomocy adwokata i na rozprawie bronił się sam. [[3 czerwca]] [[1946]] został uznany za winnego wszystkich stawianych zarzutów i skazany na śmierć. Wyrok wykonano tego samego dnia.