Dwunastnica: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ark (dyskusja | edycje)
lit.
Dodano dwa działy, poszerzono kilka działów, bibliografia, przypisy - ew. proszę je poprawić
Linia 1:
[[Plik:Tractus intestinalis duodenum.svg|thumb|250px|Przewód pokarmowy, z zaznaczoną dwunastnicą]]
 
'''Dwunastnica''' ([[łacina|łac.]] ''duodenum'') – u człowieka rurowaty narząd długości 25–30 cm, wychodzący z [[żołądek|żołądka]] i stanowiący początkowy odcinek [[jelito cienkie|jelita cienkiego]]. Początkowy odcinek dwunastnicy łączy się z [[odźwiernik]]iem żołądka, końcowy przechodzi w [[jelito czcze]]. Dwunastnica leży na wysokości pierwszego kręgu lędźwiowego. W kształcie przypomina literę C, a raczej podkowę zwróconą wypukłą częścią ku stronie prawej, wklęsły obwód obejmuje głowę [[trzustka|trzustki]]. Do zstępującego odcinka dwunastnicy uchodzą wspólnie [[drogi żółciowe|przewód żółciowy]] i [[przewód trzustkowy]]. Długość dwunastnicy w IV w p.n.e [[Herofilus]] określił na 12 szerokościdługości palców, stąd nazwa tego odcinka jelita.
 
== Części ==
Dwunastnica jest zazwyczaj dzielona na cztery części. Idąc od strony żołądka są to:
* '''górna''' (łac. ''pars superior''), najkrótsza (dł. 4-5 cm) część nazywana także [[opuszka dwunastnicy|opuszką dwunastnicy]] (łac. ''bulbus duodeni''). Jest to jedyny fragment dwunastnicy posiadający krótką [[krezka|krezkę]] grzbietową, będącą przedłużeniem sieci większej, dzięki której większą swobodę ruchów ma [[żołądek]]. Do górnego obwodu dwunastnicy dochodzi również więzadło wątrobowo-dwunastnicze rozciągające się od odźwiernika żołądka aż do zgięcia dwunastniczego górnego (łac. ''flexura duodeni superior''). Więzadło to jest dolną częścią sieci mniejszej. Pozostałe części dwunastnicy położone są wtórnie zaotrzewnowo. Na powierzchni wewnętrznej opuszki dwunastnicy fałdy okrężne rozpoczynają się 2-5 cm od odźwiernika<ref name="źródło">{{cytuj książkę|autor=[[Adam Bochenek]], [[Michał Reicher]]|tytuł=Anatomia człowieka tom II|wydawca=[[Wydawnictwo Lekarskie PZWL]]|miejsce=Warszawa|rok=2010|id=ISBN 978-83-200-4152-1}} str. 224</ref> i są bardzo rzadkie, tylko lekko zaznaczone.
* najwyższa część nazywana także [[opuszka dwunastnicy|opuszką dwunastnicy]]. Jest to jedyny fragment posiadający [[krezka|krezkę]], dzięki której większą swobodę ruchów ma [[żołądek]].
* część zstępującą dwunastnicy (łac. ''pars descendens''), o długości 8-10 cm, tworzy ona zgięcie górne i dolne dwunastnicy. Przewód żółciowy wspólny biegnący ku dołowi na granicy tylnej i przyśrodkowej ściany części zstępującej dwunastnicy wpukla błonę śluzową, wytwarzając fałd podłużny dwunastnicy (łac. ''plica longitudinalis duodeni''), który w odległości 10-12 cm od odźwiernika kończy się stożkowato wypukłą w stronę światła dwunastnicy brodawką większą dwunastnicy (łac. ''papilla duodeni major''). Tutaj uchodzi wspólny przewód żółciowy wspólny (łac. ''ductus choledochus'') i przewód trzustkowy (łac. ''ductus pancreaticus''). Przez nią wpadają do światła dwunastnicy [[enzymy]] trawienne wraz z żółcią. Od 2 do 3 cm powyżej brodawki większej dwunastnicy często występuje brodawka mniejsza dwunastnicy (łac. ''papilla duodeni minor'') przeznaczona tylko dla przewodu trzustkowego dodatkowego (łac. ''ductus pancreaticus accessorius''). Śluzówka części zstępującej dwunastnicy wytwarza gęsto rozmieszczone fałdy okrężne, a światło tej części jest znacznie węższe od światła opuszki dwunastnicy.
* część zstępującą dwunastnicy (tutaj uchodzą przewody i wpadają [[enzymy]] trawienne wraz z żółcią do światła dwunastnicy).
* część pozioma (dolna) (łac. ''pars horizontalis''), o długości ok. 6 cm. Tutaj światło jest węższe względem części zstępującej dwunastnicy, ale wzrasta wysokość i gęstość fałdów okrężnych.
* część poprzeczna (horyzontalna).
* część wstępująca (łac. ''pars ascendens''), o długości ok. 6 cm, jest odcinkiem dwunastnicy o najwęższym świetle i o najgęściej rozmieszczonych fałdach okrężnych.
* część wstępująca.
 
Dwunastnica posiada również trzy zakręty:
* górny – pomiędzy żołądkiem a częścią zstępującą.
* dolny – pomiędzy częścią zstępującą a horyzontalną.
* dwunastniczo-czczy – na granicy z [[jelito czcze|jelitem czczym]], dochodzi do niego [[więzadło Treitza]], zwane również mięśniem wieszadłowym dwunastnicy<ref name="źródło">Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka tom II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010, ISBN 978-83-200-4152-1, str. 221</ref> (łac. ''musculus suspensorius duodeni'').
 
== Funkcja ==
Linia 20:
* gruczołów jelitowych Lieberküha
 
W dwunastnicy przebiega dalszy etap [[trawienie|trawienia]] i absorpcji składników pokarmowych pożywienia. Część zstępująca i pozioma dwunastnicy są głównym miejscem wchłaniania treści pokarmowej. Przewód trzustkowy i wątrobowy kończą się wspólnie w dwunastnicy, gdzie tworzą w jej świetle małą wyniosłość, zwaną [[brodawka Vatera|brodawką Vatera]] (''papilla Vateri'').
[[Plik:Gray533.png|thumb|275px|Unaczynienie żołądka, trzustki i dwunastnicy (tylko częściowo)]]
 
== Przebieg ==
Opuszka dwunastnicy kieruje się poziomo do tyłu i w prawą stronę dochodząc do szyjki pęcherzyka żółciowego. Tutaj dwunastnica zmienia kierunek przebiegu zgięciem górnym dwunastnicy i kieruje się ku dołowi do dolnej części głowy trzustki jako część zstępująca dwunastnicy. Dwunastnica ponownie zagina się w zgięciu dolnym dwunastnicy w lewą stronę, obejmując podkowiasto swoją wklęsłą stroną głowę trzustki. Następnie część pozioma dwunastnicy biegnie od strony prawej na lewo do naczyń krezkowych górnych, gdzie kończy się i ostatecznie przechodzi w część wstępującą kierującą się ku górze aż silnego zgięcia dwunastniczo-czczego, którym przechodzi w jelito czcze.
 
== Topografia ==
'''W pozycji leżącej na grzbiecie''':
* część górna - zaczyna się na prawo od trzonu L1 i przy wypełnionym żołądku przebiega prawie strzałkowo od przodu do tyłu, natomiast przy pustym żołądku przybiera kierunek poprzeczny,
* część zstępująca - rozpoczyna się zgięciem górnym dwunastnicy na poziomie L2 i biegnie po prawej stronie kręgosłupa do zgięcia dolnego dwunastnicy na poziomie L3,
* część pozioma - biegnie poziomo na wysokości L3, krzyżując kręgosłup i wielkie naczynia,
* część wstępująca - biegnie równolegle względem ogona trzustki, kończąc się na poziomie L2 ostrym zgięciem dwunastniczo-czczym;
'''W pozycji stojącej''':
* część górna - układa się na poziomie L2 lub połowy L3,
* część pozioma - dochodzi do L4 lub nawet L5, a u osób starszych dochodzi nawet do wzgórka (łac. ''promontorium''), czyli krążka międzykręgowego pomiędzy L5 a S1,
* zgięcie dwunastniczo-czcze podtrzymywane mięśniem wieszadłowym dwunastnicy może obniżać się nieco poniżej L2;
'''W trakcie oddychania''':
W czasie wdechu dwunastnica przesuwa się ku dołowi, a w trakcie wydechu podnosi się. Przy intensywnym wdechu i wydechu różnica skrajnych położeń dwunastnicy może wynosić dwa kręgi. Najmniejszą ruchomość ma część pozioma dwunastnicy, a największą część górna, połączona z wątrobą przez więzadło wątrobowo-dwunastnicze oraz część wstępująca, połączona bezpośrednio z przeponą za pomocą mięśnia wieszadłowego dwunastnicy.
 
== Stosunek względem narządów sąsiednich ==
'''Część górna'''.
* przednią powierzchnią przylega do płata czworobocznego wątroby, formując na nim wycisk dwunastnicy, a także do szyjki pęcherzyka żółciowego,
* na tylnej powierzchni leżą twory objęte więzadłem wątrobowo-dwunastniczym, tj. przewód żółciowy wspólny, tętnica wątrobowa właściwa i żyła wrotna;
'''Część zstępująca'''.
* powierzchnia przednia:
:* górna połowa przylega do prawego płata wątroby i do pęcherzyka żółciowego,
:* dolna połowa przylega do okrężnicy poprzecznej
* powierzchnia tylna przylega do małego dolnego odcinka nadnercza prawego, do wnęki nerki i miedniczki nerkowej, do żyły nerkowej prawej i do początku moczowodu prawego. W rynience utworzonej z dwunastnicy i głowy trzustki leży przewód żółciowy wspólny, łączący się tutaj z przewodem trzustkowym na połowie wysokości części zstępującej. Między głową trzustki a częścią zstępującą biegnie tętnica trzustkowo-dwunastnicza górna, będąca gałęzią tętnicy żołądkowo-dwunastniczej, która z kolei jest gałęzią z tętnicy wątrobowej wspólnej. Tętnica trzustkowo-dwunastnicza górna zespala się na tylnej ścianie dwunastnicy z tętnicą trzustkowo-dwunastniczą dolną, pochodzącą z tętnicy krezkowej górnej.
'''Część dolna'''.
* powierzchnia przednia przylega do okrężnicy poprzecznej oraz do pętli jelita czczego. Ponadto krzyżują ją naczynia krezkowe górne wychodzące spod trzustki. Powierzchnia przednia rzadko jest krzyżowana nasadą krezki jelita czczego,
* powierzchnia tylna przylega do żyły głównej dolnej i do aorty brzusznej;
* część'''Część wstępująca'''.
* powierzchnia przednia najczęściej jest krzyżowana przez nasadę krezki jelita czczego. Ponadto krzyżują ją naczynia krezkowe górne wychodzące spod trzustki, przy czym żyła krezkowa górna położona jest po stronie prawej, a tętnica krezkowa górna po stronie lewej,
* powierzchnia tylna przylega do mięśnia lędźwiowego większego lewego;
 
== Unaczynienie i unerwienie ==
Linia 27 ⟶ 59:
 
== Choroby ==
* Najczęstszym schorzeniem dwunastnicy jest [[Choroba wrzodowa|wrzód trawienny]] w przebiegu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Wrzody te mogą być powodem znacznych dolegliwości, a także niebezpiecznych krwawień z przewodu pokarmowego, a niekiedy [[perforacja (medycyna)|perforacji]] jelita, która powoduje groźne powikłanie nazywane [[zapalenie otrzewnej|zapaleniem otrzewnej]].
* Sąsiedztwo części górnej dwunastnicy z pęcherzykiem żółciowym w stanach chorobowych pęcherzyka żółciowego stwarza możliwość przebicia się kamieni żółciowych do dwunastnicy<ref name="źródło">{{cytuj książkę|autor=[[Adam Bochenek]], [[Michał Reicher]]|tytuł=Anatomia człowieka tom II|wydawca=[[Wydawnictwo Lekarskie PZWL]]|miejsce=Warszawa|rok=2010|id=ISBN 978-83-200-4152-1}} str. 222</ref>.
 
== Zobacz też ==
Linia 33 ⟶ 66:
* [[Wikipedia:Skarbnica wiedzy/Przegląd zagadnień z zakresu anatomii i fizjologii człowieka|przegląd zagadnień z zakresu anatomii i fizjologii człowieka]].
 
{{Przypisy}}
{{Układ pokarmowy}}
 
== Bibliografia ==
{{Bibliografia start}}
# {{cytuj książkę|autor=[[Adam Bochenek]], [[Michał Reicher]]|tytuł=Anatomia człowieka tom II|wydawca=[[Wydawnictwo Lekarskie PZWL]]|miejsce=Warszawa|rok=2010|id=ISBN 978-83-200-4152-1}}
{{Bibliografia stop}}
 
{{Zastrzeżenia|Medycyna}}
 
{{Układ pokarmowy}}
[[Kategoria:Układ pokarmowy człowieka]]
[[Kategoria:Anatomia jamy brzusznej]]