'''Ibadyci''' ([[język arabski|arab.]] '''الاباضيإباضية''' ''{{unicode|al-IbāḍījahIbāḍiyya}}'') – wyznawcy [[ibadyzm]]u, najbardziej umiarkowanego i jedynego obecnie istniejącego ruchu w łonie [[charydżyzm]]u. Jego założycielem był [[Abdullah ibn Ibad at Tamimi]] (stąd nazwa ruchu), chociaż wyznawcy uważają, że był nim pochodzący z [[Oman]]u [[Dżabir ibn Zaid al Azdi]], najlepszy uczeń [[Aisza|Aiszy]], żony [[Mahomet]]a, oraz [[Abdullah ibn Abbas|Abdullaha ibn Abbasa]], kuzyna Mahometa. Nie są tak surowi w traktowaniu [[Kafir (islam)|innowierców]] i pozostałych [[islam|muzułmanów]] jak pozostali charydżyci. Średniowieczna algierska dynastia [[Rustamidzi|Rustamidów]] wyznawała ibadytyzm. Obecnie wyznawcy tego nurtu rządzą w Omanie (75% populacji kraju). Występują też w [[Tanzania|Tanzanii]] (gł. [[Zanzibar]]), [[Algieria|Algierii]] (gł. w [[Mzab]]), [[Libia|Libii]] (gł. [[Dżabal Nufusa]]) oraz [[Tunezja|Tunezji]] (gł. wyspa [[Dżerba]]).Obecnie jest ich około 4–5 mln. Znaczna część dowództwa antyfrancuskiej partyzantki w [[Algieria|Algierii]] w połowie [[XX wiek]]u była ibadytami z [[Kabylia|Kabylii]].
