Jocelyn Bell Burnell: Różnice pomiędzy wersjami

Joselyn Bell rozpoczęła w 1965 roku doktorat w Mullard Radio Astronomy Observatory (MRAO) w [[University of Cambridge|Cambridge]] pod kierunkiem [[Antony Hewish|Antony'ego Hewisha]]. Jej zadaniem miało być badanie scyntylacji [[kwazar|kwazarów]]. W 1967 roku Bell zaobserwowała za pomocą skontruowanego przez siebie (z udziałem innych doktorantów) [[radioteleskop]]u, że źródło radiosygnałów oznaczone symbolem CP 1919 wysyła regularne impulsy w odstępach 1,34 sekundy. Początkowo Hewish uznał te sygnały za wynik [[interferencja|interferencji]], ale Bell znalazła kolejnegokolejny pulsarapulsar w styczniu 1968 roku, a dwa następne w lutym.

Bell i Hewish po pierwszej obserwacji pulsaru podejrzewali, że regularne impulsy fal radiowych mogą pochodzić od aktywności cywilizacji pozaziemskich i oznaczyli ich źródła, na wpółpoły żartemżartobliwie, LGM 1-4 (od little green men, małe zielone ludziki)<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Hawking | imię = Stephen W. | autor link = Stephen W. Hawking "| tytuł = [[Krótka historia czasu]]", | wydawca = Wydawnictwo "Alfa",„Alfa” | miejsce = Warszawa | rok = 1993, str.| strony = 94 | isbn = }}</ref>. [[Thomas Gold]] i [[Franco Pacini]] wykazali później, że pulsary są szybko rotującymi [[gwiazda neutronowa|gwiazdami neutronowymi]]. Była to pierwsza obserwacja gwiazd neutronowych, choć ich istnienie przewidziano teoretycznie już w 1933 roku.

Pominięcie Joselyn Bell Burnell podczas przyznania tej Nagrody Nobla uważa się za jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji w historii naukowych Nagród Nobla<ref>{{cytuj ''Nostronę| Nobelurl Prize for Whining'' Horace Judson= http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=health&res=9C02E4DE123EF933A15753C1A9659C8B63 ''| tytuł = No Nobel Prize for Whining | data dostępu = 2011-02-28| autor = Horace Freeland Judson | opublikowany = „The New York Times''Times” | praca = | data = 2003-10-20 | język = en })</ref>. Artykuł w „[[Nature]]”, opisujący odkrycie pierwszego pulsaru miał pięciu autorów, którzy wchodzili w skład zespołu<ref>{{cytuj pismo| autor = A. Hewish, S. J. Bell, J. D. H. Pilkington, P. F. Scott, R. A. Collins| tytuł = Observation of Rapidly Pulsating Radio Source| czasopismo = Nature| rok = 1968| wolumin = 217| strony = 709–713| url = http://www.nature.comnaturejournalv217n5130pdf217709a0.pdf| doi = 10.1038217709a0}}</ref>. Jako pierwszy autor został podany Hewish, a Bell jako druga autorka. Była również współautorką drugiej pracy o pulsarach<ref>{{cytuj pismo| autor = A. Hewish, S. J. Bell, T .W. Cole| tytuł = Observations of some further Pulsed Radio Sources| czasopismo = Nature| rok = 1968| wolumin = 218| strony = 126–129| url = http://www.nature.comnaturejournalv218n5137pdf218126a0.pdf| doi = 10.1038218126a0}}</ref>. Sama Bell Burnell, opisując okoliczności odkrycia wskazuje jednak, że większa część odpowiedzialności naukowej spoczywała na Hewishu jako promotorze doktoratu, zatem on powinien być wyróżniony<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.bigear.org/vol1no1/burnell.htm | tytuł = ''Little Green Men, White Dwarfs or Pulsars?'' | data dostępu = 2011-02-28| autor = S. Jocelyn Bell Burnell http://www.bigear.org/vol1no1/burnell.htm| opublikowany = | praca = Cosmic Search Magazine | data = | język = en }}</ref>.

Po ukończeniu doktoratu Bell Burnell kontynuowała badania w dziedzinie [[radioastronomia|radioastronomii]], głównie zajmując się badaniem promieniowania wysyłanego przez źródła [[galaktyka|galaktyczne]]. Pracowała w [[University of Southampton]] (1968–73), University College w Londynie (1974–82) oraz w [[Królewskim Obserwatorium w Edynburgu]] (1982–91). Od 1991 do 1999 roku Bell Burnell kierowała Wydziałem Fizyki [[The Open University|Open University]] w Wielkiej Brytanii. W latach 2001–04 była dziekanem wydziału nauk ścisłych [[University of Bath]]. W latach 2002–04 stała na czele [[Królewskie Towarzystwo Astronomiczne|Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego]], a w latach 2008–10 była prezydentem [[Institute of Physics]].

Mimo pominięcia w Nagrodzie Nobla w 1974 roku, Bell Burnell otrzymała liczne inne wyróżnienia za swoje osiagnięcia naukowe. WyróżnionaOdznaczona została między innymi [[Medal Herschela|Medalem Herschela]] przyznawanym przez [[Królewskie Towarzystwo Astronomiczne]] oraz [[Order Imperium Brytyjskiego|Orderem Imperium Brytyjskiego]] w klasie ''Dame Commander'' (DBE). JestOtrzymała również posiadaczką doktoratudoktorat honoris causa [[UniwersytetHarvard HarvardaUniversity|Uniwersytetu Harvarda]].

Jocelyn Bell poślubiła Martina Burnella w 1968 roku (rozwiedli się w 1993) i miała jednego syna, Gavina Burnella. Jest praktykującą [[kwakrzy|kwakierką]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.bbc.co.uk/religion/programmes/belief/scripts/jocelyn_bell_burnell.html | tytuł = Interview with Jocelyn Bell Burnell | data dostępu = 2011-02-28| autor = | opublikowany = BBC | praca = | data = | język = en }}</ref>.

* ''Encyclopedia{{cytuj ofstronę| Worldurl Biography on Susan Jocelyn Bell Burnell''= http://www.bookrags.com/biography/susan-jocelyn-bell-burnell/ | tytuł = Susan Jocelyn Bell Burnell | data dostępu = 2011-02-28| opublikowany = BookRags | praca = Encyclopedia of World Biography | data = | język = en }}

* [[{{cytuj książkę |nazwisko = Wróblewski | imię = Andrzej Kajetan | autor link = Andrzej Kajetan Wróblewski]], ''| tytuł = Historia fizyki. Od czasów najdawniejszych do współczesności.''strony 569-570| ISBN:wydawca 83-01-14635-4= Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.| miejsce = Warszawa | rok = 2006 | strony = 569–570 | isbn = 83-01-14635-4}}