Był synem [[Witold Staniewicz|Witolda Staniewicza]].
W 1956 r. brał udział w zdobyciu przez poznaniaków pięciu czołgów na moście Teatralnym [[Poznański Czerwiec|Poznańskiego Czerwca]]. Od 1959 do 1970 pracował w [[Instytut Zachodni|Instytucie Zachodnim]], w 1965 r. uzyskał doktorat. W roku 1970 został za poglądy polityczne usunięty z Instytutu i przez dwa lata pozostawał bez pracy. W 1972 r. został pracownikiem Biblioteki Kórnickiej, z której został zwolniony w 1978 r.
W latach 70. członekbył członekiem Konwentu Nurtu Niepodległościowego, współpracownikwspółpracownikem [[Komitet Obrony Robotników|Komitetu Obrony Robotników]], a następnie uczestnikuczestnikiem [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]]. W latach 80. członekbył członekiem Solidarności, działał we Wszechnicy Robotniczej przy MKZ NSZZ Solidarność w Poznaniu. W latach 1988-1991 członekbył członkiem PPS reaktywowanej przez Jana Józefa Lipskiego, od 1993 r.należał członekdo Konfederacji Polski Niepodległej.
Po 1989 r. kierował poznańskim oddziałem Ogólnopolskiego Klubu Miłośników Litwy, był założycielem komitetu budowy pomnika Józefa Piłsudskiego w tym mieście oraz Komitetu Polska - Ukraina.
Został pośmiertnie odznaczony [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.prezydent.pl/aktualnosci/ordery-i-odznaczenia/art,892,order-odrodzenia-polski-dla-sp-restytuta-staniewicza.html |tytuł=''Order Odrodzenia Polski dla śp. Restytuta Staniewicza'' |opublikowany=prezydent.pl |data=22 stycznia 2011 |data dostępu=24 stycznia 2011 }}</ref>.
