Messerschmitt Bf 110: Różnice pomiędzy wersjami

'''Messerschmitt Bf 110''' ('''Me 110''') ciężki, dwusilnikowy [[samolot myśliwski]] konstrukcji niemieckiej z okresu [[II wojna światowa|drugiej wojny światowej]].

 

 

Samolot ten powstał w zakładach [[Bayerische Flugzeugwerke]] (BFW) w ramach konkursu na ciężki myśliwiec dla lotnictwa niemieckiego - [[Luftwaffe]]. W Niemczech nazwano tę nową klasę samolotów Zerstörer (samolot niszczycielski). Oryginalne oznaczenie samolotu to Bf 110, pochodzące od skrótu ówczesnej nazwy wytwórni, często spotykane jest jednak także oznaczenie - błędne - Me 110 od nazwy późniejszych zakładów Messerschmitt. Projektantem samolotu był prof. [[Willy Messerschmitt]], budowę makiety, i pierwszego prototypu rozpoczęto w lipcu [[1934]] roku. Oznaczony jako V1 po raz pierwszy wzbił się w powietrze [[12 maja]] [[1936]] roku. Napęd Bf 110V1 stanowiły gaźnikowe silniki Junkers Jumo 210 B o mocy startowej 680 KM (500 kW) napędzające dwułopatowe śmigła. Także drugi prototyp V2 oblatany [[24 października]] [[1936]] roku posiadał identyczne silniki. Dopiero trzeci prototyp V3 napędzały silniki [[Daimler-Benz]] DB 600 A z bezpośrednim wtryskiem paliwa o mocy startowej 975 KM (717 kW). We wszystkich trzech prototypach nie montowano jeszcze żadnego uzbrojenia. W serii przedprodukcyjnej Bf 110A-0 (7 sztuk) oraz pierwszej wersji seryjnej Bf 110 B-1 (84 sztuk + 4 egzemplarze serii przejściowej) montowano silnik Junkers Jumo 210 Ga z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 700 KM (515 kW) napędzający trójłopatowe śmigło. Prace nad wyborem optymalnego uzbrojenia trwały do wiosny 1938 roku. [[15 marca]] [[1938]] roku wzbił się w powietrze pierwszy uzbrojony Bf 110 należący jeszcze do serii przedprodukcyjnej. Uzbrojenie samolotu od wersji B stanowiły 4 karabiny [[MG 17]] i 2 nkm [[MG FF]] 20 mm montowane w przedniej części kadłuba oraz pojedynczy [[MG 15]] montowany na ruchomym stanowisku na końcu kabiny, obsługiwany przez radiooperatora. Zapas amunicji do nkm [[MG FF]] 20 mm wynosił po 180 naboi na nkm (łącznie 360 sztuk naboi), do przednich [[MG 17]] po 1000 naboi na km (łącznie 4000 sztuk naboi) i do tylnego karabinu 500 sztuk naboi. Wersja Bf 110C z [[1939]] roku otrzymała wreszcie docelowy silnik DB-601A-1 z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów o mocy startowej 1100 KM i stała się pierwszą masową wersją seryjną. Od wersji B różniła się rurami wydechowymi silników skierowanymi do góry, mniejszymi osłonami chłodnic oleju pod silnikami, chłodnicami glikolu przeniesionymi pod skrzydła na zewnątrz od jednostek napędowych i kołami podwozia głównego w całości mieszczącymi się w powiększonych wnękach.