Okęcie Warszawa (piłka nożna): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎O klubie: szablon
m →‎O klubie: poprawa linków
Linia 54:
Historia RKS Okęcie rozpoczyna się w maju [[1929]] roku, kiedy to grupa pracowników warszawskich zakładów „Skoda” wywodząca się z nieistniejącego już wówczas Robotniczego Stowarzyszenia Sportowego „Lauda”, oraz Harcerskiego Klubu Sportowego „Varsovia” postanowiła wraz ze swymi przełożonymi założyć przy zakładach klub sportowy, dający młodzieży warszawskiej możliwość rywalizacji na poziomie wyższym, niż tylko kopanie piłki na podwórkach, przy czym nie ograniczono się wyłącznie do prowadzenia działalności sportowej, mając w planach również działalność kulturalną. Dla nowo powstałego klubu przyjęto nazwę Klub Kulturalno-Sportowy SKODA. W 1936 Polskie Zakłady Skoda zostały przekształcone w [[PZL]]-Wytwórnię Silników Lotniczych w Warszawie na Okęciu. [[28 marca]] tegoż roku, walne zebranie zmieniło nazwę klubu na Klub Kulturalno-Sportowy Okęcie. Inicjatorami założenia klubu byli piłkarze, jednak w początkowych latach jego istnienia, czołową sekcją „Okęcia” byli bokserzy, należący wówczas do najpoważniejszych kandydatów do zdobycia tytułu drużynowego mistrza Polski. Prężnie działały też sekcje kolarska, motocyklowa, sportów wodnych, strzelecka, koszykówki oraz tenisa stołowego. W roku 1938 piłkarze nieomal nie wywalczyli awansu do pierwszej ligi państwowej, do czego zabrakło im zaledwie jednej bramki strzelonej w meczu przeciwko Brygadzie Częstochowskiej. Znamiennym jest fakt, że w 1932 na Okęciu ruszyła pierwsza w Warszawie drużyna piłkarska młodzików co pozwoliło na wychowanie szeregu utalentowanych zawodników. Najcenniejsze sukcesy z tamtego okresu (mimo zmiany przez kilku czołowych zawodników barw klubowych) to zdobycie pucharu im. Mariana Wejchera, pucharu w turnieju szóstkowym oraz udział wielu zawodników Klubu w reprezentacji Warszawy.
 
Wrzesień [[1939]] przerwał nagle rozwój sportu na Okęciu, ale go nie zlikwidował. Mimo wydanego przez okupanta zakazu prowadzenia jakiejkolwiek działalności przez kluby sportowe, w Okęciu nadal postanowiono uprawiać sport. Jako jedni z pierwszych wyszli piłkarze Okęcia na boiska, nie licząc się z postanowieniami władz niemieckich. Na mecze rozgrywane w czasie okupacji przychodziło w Warszawie po kilka tysięcy osób. Rozgrywki te miały wydźwięk patriotyczny, wzmagały wiarę w przetrwanie. Zawody te niejednokrotnie były przerywane przez obławy i łapanki, mimo tego młodzież Okęcia nie załamywała się realizując wytknięty cel- uprawianie sportu i podtrzymywanie tężyzny fizycznej wśród Polaków. „Okupacyjne” Okęcie wykazywało największa wśród warszawskich klubów aktywność, rozgrywając ponad 100 meczów, co jest fantastycznym wyczynem, zgodnie podkreślanym przez działaczy sportowych i dziennikarzy. Klub posiadał cztery drużyny- dwie seniorów i dwie „bosaków”. Osiągnięcia tego okresu to II miejsce z [[KSP Polonia Warszawa|Polonią Warszawa]] w mistrzostwach stolicy na rok 1942, wygranie turnieju XV-lecia klubu z udziałem Polonii, Grochowa, Korony i zespołu gospodarzy, a także pokonania w 1943 reprezentacji Piaseczna 4:2, przy czym w drużynie przeciwnika grała wówczas nieomal cała reprezentacja Krakowa. Ponadto należy podkreślić stały udział zawodników Okęcia w reprezentacji Warszawy. Wkrótce po wyzwoleniu stolicy, a więc po [[17 stycznia]] [[1945]], wśród dogasających pożarów Klub Sportowy Okęcie wznowił działalność. Ograniczone możliwości sprawiły, że na razie poprzestano tylko na piłce nożnej. Wobec zniszczenia przez okupanta przedwojennego boiska rozpoczęto działalność na byłym boisku Klubu Sportowego „Okęcianka”. Znajdowało się ono na rogu [[Aleja Krakowska w Warszawie|Alei Krakowskiej]] i Hynka. Później młodzież własnymi rękami zamieniła teren zajmowany w czasie okupacji na działki w boisko sportowe. Oczywiście w tym miejscu nie można zapomnieć o historycznym meczu- pierwszym w wyzwolonej Warszawie, a rozegranym [[25 marca]] [[1945]] na boisku AZS na [[Praga (Warszawa)|Pradze]]. Spotkały się drużyny RKS Okęcie i Polonii Warszawa. Mecz był wielką manifestacją całej sportowej Warszawy i dał początek organizowanemu corocznie przez Okęcie turniejowi piłkarskiemu w dniu wyzwolenia Warszawy tj. [[17 stycznia]]. Zrozumiałe, że w każdym turnieju, oprócz drużyny Okęcia występuje zespół stołecznej Polonii.
 
Okres po wyzwoleniu przynosi powstanie innych sekcji. Systematycznie rozwijała się sekcja piłkarska. Okęcie od momentu powstania ligi międzywojewódzkiej grało w tej klasie rozgrywkowej zajmując zawsze miejsca w środkowej części tabeli. Zespół rozgrywał największą ilość spotkań spośród wszystkich drużyn zgłoszonych w [[Okręgowy Związek Piłki Nożnej|WOZPN]]. W 1947 juniorzy Okęcia zdobywają mistrzostwo Warszawy co świadczy o efektach pracy z młodzieżą. Wychowankowie klubu, Kulesza, Struczak i Wasiak dostąpili potem zaszczytu grania w koszulce z orłem na piersiach. Nowego rozmachu nabrała działalność klubowa w 1963 z chwilą przyznania klubowi nowego obiektu przy ulicy Radarowej. W roku 1966 Okęcie walczyło nawet o awans do II ligi. Wkrótce przyszedł jednak kryzys i Okęcie znalazło się w A klasie. Nastąpił długi okres walki o awans. Klub położył największy nacisk na prace z młodzieżą w efekcie czego w 1975 Okęcie wywalczyło promocję do klasy okręgowej. Co ciekawe w roku 1976 powstała sekcja piłki nożnej kobiet, która wywalczyła wicemistrzostwo Polski. Sukcesy notowała także sekcja lekkoatletyczna, sekcja motocyklowa (przejęta jednak potem w całości przez KS „Skra”), działały sekcja hokeja a nawet sekcja koszykówki kobiet. Obecnie RKS Okęcie znów walczy o awans do III ligi. Z licznych niegdyś sekcji ostały się jedyne, poza piłką nożną, sekcja tenisa ziemnego i powstała dopiero w 1969 sekcja podnoszenia ciężarów, należąca obecnie do czołówki krajowej. Dziś w klubie są 2 roczniki sekcji piłki nożnej, godne uwagi. Pierwszy to rocznik [[1989]], prowadzony przez byłego reprezentanta Polski [[Piotr Czachowski|Piotra Czachowskiego]]. Drużyna ta zdobyła wiele sukcesów na rozmaitych turniejach.