MS Busko Zdrój: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Opis serii B-452. |
||
Linia 26:
|wikinews =
}}
'''MS Busko Zdrój''' - polski [[Statek wodny|statek handlowy]], [[drobnicowiec]] zbudowany w [[1970]] r., piąty z serii 12 [[drobnicowiec|drobnicowców]] projektu B-452 wykonanych dla [[Polskie Linie Oceaniczne|Polskich Linii Oceanicznych]] przez [[Rumunia|rumuńską]] [[stocznia|stocznię]] Santierul Naval w [[Drobeta-Turnu Severin|Turnu Severin]] (w latach [[1967]]–[[1971]]). Statkom tym nadano nazwy polskich [[uzdrowisko|uzdrowisk]].
Miały 82,2 metra długości, 12,4 szerokości, zanurzenie maksymalne 5,1 metra, prędkość 14,3 [[Węzeł (jednostka prędkości)|w]] oraz pojemność brutto 1982 [[Tona rejestrowa brutto|BRT]] i pojemność netto 1434 [[tona rejestrowa netto|NRT]]. Liczba zalogi 25 osób, pasażerów 6 osób. Wszystkie jednostki tej serii były mało [[stateczność|stateczne]]. [[Kalendarium morskie#Styczeń|Dwa lata wcześniej]], [[20 stycznia]] [[1983]] na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] zatonął ''[[MS Kudowa Zdrój]]''; zginęło 20, uratowano 8 osób.▼
Katastrofa statku "Busko Zdrój" miała miejsce na [[Morze Północne|Morzu Północnym]] (współrzędne geograficzne: 54°55' N, 06°01' E), [[8 lutego]] [[1985]] r. W czasie silnego [[sztorm]]u nastąpiło przesunięcie wadliwie umocowanego ładunku, statek stracił stateczność, przewrócił się i błyskawicznie zatonął. W lodowatej wodzie, oczekując na pomoc, zginęło 24 członków załogi. Zdołano uratować jedynie radiooficera - Ryszarda Ziemnickiego.
Pomnik upamiętniający katastrofę MS Busko Zdrój, oraz groby członków załogi, znajdują się na Cmentarzu Komunalnym w [[Gdynia|Gdyni]] [[Witomino|Witominie]].
[[Kalendarium morskie#Styczeń|Dwa lata wcześniej]], [[20 stycznia]] [[1983]] na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] zatonął ''[[MS Kudowa Zdrój]]''; zginęło 20, uratowano 8 osób.
'''Drobnicowce projektu B-452'''
▲
Statki tego typu zostały zaprojektowane w Polsce, ale ale ich wykonanie zlecono rumuńskiej stoczni Santierul Naval. Stocznia ta wcześniej nie wykonywała statków pełnomorskich, a tylko niewielkie jednostki rzeczne i przybrzeżne.
Rozbudowa stoczni toczyła się równocześnie z produkcją statków dla PLO — pierwsze statki z serii B-452 powstawały, kiedy jeszcze nie było dużej hali do montażu sekcji kadłubowych, więc ich montażu dokonywano na wolnym powietrzu. Przedstawiciele PLO stwierdzali, że niejednokrotnie spawano mokre od deszczu blachy zawilgoconymi elektrodami spawalniczymi.
Ponadto już w [[1968]] r. eksperci w Polsce stwierdzili, że używane do produkcji serii B-452 blachy mają zbyt małą zawartość manganu, a zbyt dużą węgla (blachy takie są przez to kruchsze i podatniejsze na pękanie) a także zawierają zwalcowania i pęcherze, przez co nie powinny być stosowane do budowy kadłubów statków. W ramach [[RWPG]] doszło do arbitrażu, podczas którego [[ZSRR|radzieccy]] eksperci potwierdzili zastrzeżenia Polaków. Źródła milczą jednak co do tego, czy i w jakim stopniu zauważone nieprawidłowości zostały przez rumuńskich stoczniowców usunięte (zarówno władze Polski, jak i Rumunii naciskały na zatuszowanie sprawy).
Ponadto podczas budowy statków nadbudówki zamiast w całości z [[aluminium]] wykonano częściowo ze [[stal]]i (w Rumunii były trudności z uzyskaniem wystarczającej ilości aluminium). Zmiana ta nastąpiła z inicjatywy Rumunów, ale Polacy ją zaakceptowali bez wykonania stosowanych obliczeń [[stateczność|statecznościowych]].
Powyższe zmiany znacząco pogorszyły stateczność statków, a ponadto w dokumencie „Informacja o stateczności” udostępnianym kapitanom umieszczono dane opracowane dla pierwotnego projektu (nadbudówki wykonane w całości z aluminium) a nie dane, które należało opracować dla rzeczywiście zbudowanych statków (nadbudówki z aluminium i stali).
W toku eksploatacji przez PLO okazało się, że jednostki z serii B-452 są mało stateczne i bardzo łatwo ulegają przechyłom (do [[1983]] r. zanotowano 11 przechyłów na burtę grożących zatonięciem statku). Kapitanowie na zasadzie doświadczenia praktycznego zaczęli unikać niewychodzenia w morze przy wietrze przekraczającym sześć stopni w skali Beauforta, zawsze egzekwować zamykanie wszystkich wyjść i iluminatorów, a także zwracać uwagę na staranny załadunek i ograniczanie wielkości ładunku. Jednakże takie działania nie zawsze były możliwe do zastosowania w pełni i niektóre rejsy były bardzo ryzykowne.
Po zatonięciu „Kudowy Zdroju” [[Izba Morska]] nakazała natychmiastowe wykonanie prób statecznościowych, dobalastowanie staków i opracowanie uaktualnionych „Informacji o stateczności”, ale działania te uległy znacznemu opóźnieniu (np. w przypadku „Buska Zdroju” wykonano próby statecznościowe, ale armator odwołał się od ich wyników, ponieważ chciał, aby dobalastowanie odbyło się później podczas planowanego remontu statku i w ten sposób chciał zyskać czas).
Po katastrofie „Buska Zdroju” statki serii B-452 zostały wycofane z eksploatacji.
== Bibliografia ==
| |||