Historia Poznania 1253–1320: Różnice pomiędzy wersjami

Po królobójstwie w [[Rogoźno|Rogoźnie]] w [[1296]] Poznań znalazł się pod panowaniem [[Władysław I Łokietek|Władysława Łokietka]], który w tym okresie potwierdził przywilej lokacyjny, rozszerzając go o nowe przywileje oraz nadania ziemskie dla miasta, w tym część [[Górczyn (Poznań)|Górczyn]]a (mimo to mieszczanie poparli ostatecznie kandydaturę [[Wacław II Czeski|Wacława II]]). Przyczyną takiego posunięcia były prawdopodobnie bardzo silne więzy ekonomiczne z proczeskim [[Śląsk]]iem. Po wymarciu [[Przemyślidzi|Przemyślidów]] z tego samego powodu poparcie uzyskał [[Henryk III Głogowczyk]]. Śląski Piast sprawował rządy silnej ręki, co szybko zraziło do niego rycerstwo Wielkopolski, jednak do powstania przeciw niemu nie przystąpiła większość miast, w tym Poznań. Opór przeciw Łokietkowi zorganizował wójt poznański Przemko, jednak przed [[1314]] Poznań został zdobyty i wszedł w skład państwa Łokietka, którego koronacja w [[1320]] zakończyła [[Polska w okresie rozbicia dzielnicowego|rozbicie dzielnicowe]].