Eugenia Umińska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Ludzie związani z Krakowem" za pomocą HotCat |
m link->Zofia Adamska |
||
Linia 7:
W latach 1934-39 bierze udział niemal w 100 koncertach w ramach działalności ORMUZ-u (Organizacja Ruchu Muzycznego przy Towarzystwie Wydawnictw Muzyki Polskiej „ORMUZ”).
Do wybuchu II wojny światowej występuje z orkiestrami symfonicznymi we wszystkich niemal krajach Europy. Współpracuje z takimi muzykami jak: [[Karol Szymanowski]], [[Grzegorz Fitelberg]], [[Artur Rodziński]], [[Walerian Bierdiajew]], [[Clemens Krauss]], [[Zygmunt Latoszewski]], [[Zygmunt Dygat]], [[Witold Małcużyński]], [[Jerzy Lefeld]], Ivor Newton, Maria Wiłkomirska, Janina Wysocka-Ochlewska, Szalewski, [[Jan Hoffman]], [[Bolesław Woytowicz]], [[Irena Dubiska]], [[Kazimierz Wiłkomirski]], [[Zofia Adamska]].
Wojnę i okupację spędza w Warszawie. Występuje przez trzy lata razem z Kazimierzem i Marią Wiłkomirskimi w Trio Wiłkomirskich w SiM-ie i w Kawiarni Woytowicza. W 1941 powstaje Kwartet Umińskiej w składzie: E. Umińska, Henryk Trzonek, Kazimierz Wiłkomirski, Roman Padlewski. Po odmowie grania dla Niemców w listopadzie 1943 ukrywa się i opuszcza na krótko Warszawę. W tym czasie robi szereg transkrypcji na skrzypce, m. in. 5 Mazurków K.Szymanowskiego, które przepadają w Powstaniu Warszawskim. Po powrocie do Warszawy przechodzi szkolenie sanitarnych służb pomocniczych Armii Krajowej. W jedenastym dniu Powstania zostaje złapana, ucieka z transportu koło Pruszkowa. Do końca wojny mieszka u przyjaciół pod Ostrowcem Świętokrzyskim.
| |||