Funan: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
'''Funan''' (władcy tego państwa znani byli jako ''królowie góry'' - stąd chińska nazwa Funan).
 
Jedno z najstarszych państw Azji Południowo-Wschodniej. Najwcześniejsza wzmianka o nim pochodzi z [[II wwiek]]u [[n.e.]] (szczytowy okres rozwoju przypadał na [[III w. wiek]] n.e.). Terytorium królestwa objęło swoimi wpływami obecną [[Kambodża|Kambodżę]], [[Tajlandia|Tajlandię]] i [[Półwysep Malajski]] - po przesmyk Kra. Stolica znajdowała sie [[Widhapura|Widhapurze]] (w pobliżu dzisiejszej miejscowości [[Angkor Borei]]). Siedzibą króla był pałac, wzniesiony na kamiennym fundamencie. Król (miał 3 imiona) opuszczał go jedynie dosiadając słonia i w otoczeniu ogromnej świty dworzan.
 
Większość informacji o Funan pochodzi z kronik [[Chiny|chińskich]] oraz ze stanowiska archeologicznego w [[Oc Eo]].
Państwo prowadziło ożywione stosunki handlowe i kulturalne z całym wybrzeżem [[Zatoka Syjamska|Zatoki Syjamskiej]], z [[Półwysep Malajski|Półwyspem Malajskim]], [[Indonezja|Indonezją]], [[Indie|Indiami]], [[Persja|Persją]] oraz rejonem śródziemnomorskim. Kontrolowało handel między Indiami a [[Chiny|Chinami]].
 
Miasta w Funanie połozonepołożone były zawsze nad brzegami rzek, jezior i kanałów. Otoczone były obwałowaniem ziemnym i fosą, w której pływały krokodyle. W obrębie miast znajdowały sie domy wzniesione na palach, pokryte liśćmi [[bambus]]a i połączona kanałami.
 
Ludność Funanu chodziła boso i ubierała się w [[sampot]]. Mężczyźni i kobiety przekłuwali uszy i nosili kolczyki. Stosowali 4 formy pogrzebów: przez spalenie, wrzucanie do rzeki, pozostawieni drapieżnym ptakom oraz przez grzebanie. Oznaką żałoby było golenie włosów lub brody.
Linia 14:
Ustrój Funanu nosił cechy feudalne. Król był wyłącznie zwierzchnikiem podbitych krajów, w których utrzymywała się przy władzy miejscowa dynastia.
 
Główną przyczyną upadku królestwa było powstanie państwa Czenla (około [[550]] r.) - jednego z lennych ksiąstwksięstw uznających feudalną zwierzchosć Funanu. Koniec Funanu przypada na rok [[627]].
 
'''Legenda o powstaniu Funanu'''
 
Wygnany indyjski [[bramin]] Kaundija, przybył do tego kraju drogą morską z Indii bądź z Półwyspu Malajskiego. Pewnego razu miał sen w którym jego duch opiekuńczy wręczył mu boski łuk i kazał ruszyć w daleką podróż morską. Kiedy się obudził i udał do świątyni, znalazł tam łuk ze snu u stóp drzewa poświęconego duchowi. Wypłynął w morze i kierowany przez swego ducha, dostał sie do Funanu, gdzie królowała piękna [[Liu Je]]. Jej poddani próbowali pokonać przybysza i owładnąć statek którym przypłynął. Kaundinja wymierzył jednak z boskiego łuku i strzała przeszyła łódź królowej. Liu Je przestraszona poddała się nieznajomemu, który przyjął ją za żonę, panował w jej kraju i przekazał władzę swym nastepcom.
 
[[Kategoria:Historia Azji]]