JDP była główną ogólnokrajową pro-hitlerowską partią polityczną mniejszości niemieckiej w Polsce opartą na ideologiideologii narodowego- socjalizmu. Stanowiła "polską odmianę NSDAP"<ref>Julitta Mikulska Bernaś, Franciszek Bernaś "V kolumna" Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1977</ref> zarówno pod względem programowym jak również metod działania. Organizacyjnie JDP podobnie jak inne niemieckie organizacje w przedwojennej Polsce podlegała [[Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle]] zwanej w skrócie VoMI kierowanej przez [[Obergruppenführer]]a SS [[Werner Lorenz|Wernera Lorenza]]<ref>Valdis O. Lumans "Werner Lorenz – Chef der »Volksdeutschen Mittelstelle" w „Die SS: Elite unter dem Totenkopf“, Ronald Smelser, Enrico Syring, Schöningh, Paderborn 2000, ISBN 3-506-78562-1, S. 332–345</ref>. Członkowie JDP nosili uniformy ze swastyką, organizowali zloty i pochody. Prowadzili agresywną i niewybredną propagandę antypolską, tworzyli własne bojówki i oddziały szturmowe, które prowokowały bójki oraz stosowały zastraszanie przeciwników. Przywódcą partii był [[Rudolf Wiesner]], którego organizacja kreowała na fuhrera wszystkich Niemców mieszkających w przedwojennej Polsce. Partia młodoniemiecka w Polsce jednak ostro rywalizowała z inną niemiecką organizacją [[Zjednoczenie Niemieckie|Deutsche Vereinigung (DtV)]].
