Kułak: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kułak''' – stosowane w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] określenie właściciela lub użytkownika dużego [[gospodarstwo rolne|gospodarstwa rolnego]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] pojęcie kułaka pojawiło się również w innych [[Blok wschodni|krajach socjalistycznych]]. Znaczenie słowa było wyraźnie pejoratywne, propagowało obraz kułaka jako wyzyskiwacza [[Chłopi|chłopów]] i wroga [[proletariat]]u.

 

 

== W Polsce ==

Według klasyfikacji urzędowej chłopi zostali podzieleni na biedniaków, średniaków i kułaków. Biedniak był pozytywny, średniak neutralny, kułak – godny napiętnowania. Piętnowany był m.in. przy pomocy [[Artykuł prasowy|artykułów prasowych]], [[reportaż]]y radiowych, [[Dzieło literackie|utworów literackich]], [[plakat]]ów. Na rysunkach był przeważnie osobnikiem o złośliwym wyrazie twarzy, ubranym "po pańsku" ([[Marynarka (ubranie)|marynarka]], [[kamizelka]], często widoczny łańcuszek do zegarka kieszonkowego). W reportażach opisywany był jako osobnik, który chowa [[Zboża|zboże]], nie chcąc podzielić się z innymi, potrzebującymi. Kułaków należało „rozkułaczyć”, czyli odebrać im [[majątek|majątki]]. Preferowaną formą własności rolnej była własność [[PGR|państwowa]] lub [[Spółdzielnia|spółdzielcza]], które powstawały w wyniku [[Kolektywizacja|kolektywizacji]]. (Zresztą również średniacy byli pod lupą i należało ich pilnować, „neutralizować” – aby nie stali się kułakami.) Ataki na kułaków skończyły się w [[PRL]] w końcu [[Lata 50. XX wieku|lat 50. XX w.]], a w latach 70. władze [[PZPR|partyjne]] i państwowe zaczęły wręcz promować dobrze gospodarujących i przedsiębiorczych [[rolnik]]ów.

 

== Zobacz też ==