Białoruska Komisja Wojskowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Formowanie oddziałów: poprawa linków |
m poprawa linków |
||
Linia 20:
Ostatecznie Piłsudski 22 maja zdymisjonował płk. H. Kanapackiego, zaś nowym dowódcą i jednocześnie szefem sztabu oddziałów białoruskich mianował mjr. [[Józef Tunguz-Zawiślak|Józefa Tunguz-Zawiślaka]]. Do początku lipca udało mu się zwerbować do tworzonych oddziałów jedynie ok. 150 ludzi, stacjonujących w Mińsku. Prasa białoruska nazwała ich 1 kompanią białoruskich strzelców. Natomiast liczba samych oficerów dochodziła do 140 (według P. Alaksiuka było ich 86). Do służby przyjęto tylko 16 spośród nich, pozostali wchodzili skład tzw. mińskiej i wileńskiej rezerwy BKW i odbywali przeszkolenie zgodnie z polskimi regulaminami.
Na posiedzeniu Komisji 1 lipca ponownie doszło do ostrego konfliktu. Major A. Jakubiecki zaproponował podanie się całego składu BKW do dymisji oraz wysłanie rezolucji do J. Piłsudskiego i najwyższych instytucji białoruskich o niemożliwości dalszego formowania białoruskiego wojska. Na znak protestu P. Alaksiuk zrezygnował z funkcji przewodniczącego, jednak rezolucja została przyjęta. Powołano nowe prezydium w składzie: kpt. F. Kuszal jako przewodniczący, mjr A. Jakubiecki (wiceprzewodniczący), płk D. Jakubouski i A. Owsianik. Wszystkie te kroki sparaliżowały działalność Komisji w przededniu ofensywy wojsk bolszewickich na Warszawę. Polskie władze uznały mjr. A. Jakubieckiego, A. Ausianika, S. Raka-Michajłouskiego, A. Pruszyńskiego i kpt. F. Kuszala za bolszewickich agentów. Całkowitemu zlikwidowaniu BKW zapobiegł [[Wacław Iwanowski|Wacłau Iwanouski]], proponując na stanowisko przewodniczącego BKW [[
== BKW w obliczu bolszewickiej ofensywy ==
|