Ludwig Windthorst: Różnice pomiędzy wersjami

Powiązania z katolicką hierarchią kościelną zapewniły mu od roku 1867 mandat poselski w okręgu wyborczym [[Meppen]] na deputowanego do sejmu pruskiego, a także [[Związek Północnoniemiecki|Związku Niemieckiego]] względnie Rzeszy Niemieckiej. Był współzałożycielem partii Centrum, mającej na celu obronę praw Kościoła katolickiego oraz zwiększenie kontroli parlamentu nad władzą wykonawczą. Ze względu na swoje drobnomieszczańskie pochodzenie i stanowisko wpływowej grupy arystokratów katolickich kierował partią Centrum nie będąc nigdy jej formalnym przywódcą. Składającej się w większości z polityków katolickich partii Centrum nadal charakter frakcji ponadwyznaniowej starając się włączyć w jej szeregi posłów innych wyznań, orientacji politycznych czy grup narodowych, w tym Polaków. W okresie działalności parlamentarnej Winthorsta miały miejsce najgorętsze konflikty polityczne zjednoczonych Niemiec w tym [[Kulturkampf]]. W obronie praw Kościoła katolickiego współpracował z kołami polskimi, przede wszystkim z jej liderem [[Ferdynand Radziwiłł|Ferdynandem Radziwiłłem]]. Mimo nieustających prób rządu [[Otto von Bismarck|Bismarcka]] osłabienia wpływów partii Centrum i szczególnie jej leadera Centrum pod kierownictwem Windthorsta stało się na początku lat osiemdziesiątych najsilniejszym ugrupowaniem politycznym w parlamentach niemieckich. Pomimo prawie całkowitej utraty wzroku do swojej śmierci w 1891 roku Windthorst uczestniczył czynnie w życiu parlamentarnym. Cześć zmarłemu oddali oprócz rządu i parlamentu Rzeszy, przeciwnicy polityczni a także pośrednio cesarz niemiecki pozwalając m.in. na przejazd konduktu przez środkowy łuk [[Brama Brandenburska|Bramy Brandenburskiej]], zarezerwowany wyłącznie dla członków rodziny cesarskiej. Został pochowany w Kościele Najświętszej Marii Panny w Hanowerze.