Wolne Państwo Prusy: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1920]] r. uchwalono pruską konstytucję, na mocy której zachowały własny rząd i szeroki zakres samodzielności wewnętrznej. W lipcu 1932 rząd kanclerza [[Franz von Papen|Franza von Papena]] naruszając konstytucję wprowadził zarząd komisaryczny Prus, odsuwając od władzy rząd krajowy koalicji weimarskiej [[Otto Braun]]a zdominowany przez [[SPD]]<ref>Po wyborach do pruskiego Landtagu[[Landtag]]u 24 kwietnia 1932 koalicja weimarska utraciła większość w Landtagu. Rząd [[Otto Braun]]a pozostawał jednak przy władzy wobec niemożności wyłonienia innej większości parlamentarnej. Opozycję w Landtagu Prus stanowiły [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] i [[Komunistyczna Partia Niemiec|KPD]]. NSDAP posiadało 162 a KPD 57 (łącznie 219) miejsc w Landtagu na ogólne 423 mandaty, pozostałe partie miały 204 mandaty. 20 lipca 1932 kanclerz [[Franz von Papen]] wydał dekret zwalniający gabinet pruski z urzędu z uzasadnieniem, że rząd nie jest w stanie zapewnić porządku i bezpieczeństwa w kraju. Pretekstem były starcia komunistów z [[Sturmabteilungen|SA]] w [[Altona (okręg administracyjny Hamburga)|Altonie]] podczas których zginęło 18 osób. Komisarzem Rzeszy w Prusach został sam Franz von Papen, jego zastępcą, faktycznie sprawującym funkcję Komisarza w Prusach - [[Franz Bracht]].</ref>. Był to jeden z przełomowych momentów rozstrzygających o dojściu [[NSDAP]] do władzy w pół roku później.