Kamerton: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Ciekawostki: poprawa linków
m uzup.
Linia 2:
'''Kamerton''' ('''diapazon''') – przyrząd służący do [[Strojenie instrumentów muzycznych|strojenia]] [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]].
 
Najczęściej w postaci jednotonowego instrumentu, nastrojonego na stałe na [[dźwięk]] '''[[Materiał dźwiękowy|a<sup>1</sup>]]''' w stroju wiedeńskim = 440 [[herc|Hz]]. Dźwięk ten został nazwany kamertonem, jako że służył za podstawę w [[Muzyka kameralna|muzyce kameralnej]], kiedyś rozumianej wyłącznie jako instrumentalna (strój [[chór]]u był niższy). Nazwa ''diapazon'' wzięła się stąd, że do [[ton podstawowy|tonu podstawowego]] dostosowywane są pozostałe [[Wysokość dźwięku|wysokości dźwięków]] w obrębie [[oktawa (interwał)|oktawy]] (w [[średniowiecze|średniowieczu]] nazywanej diapazonem).
 
Wynalazcą kamertonu w [[1711]] był John Shore ([[1662]]–[[1752]]), [[Lutnia|lutnista]] [[Anglia|angielskiego]] dworu.
Linia 10:
* stroikowy (gwizdkowy) – metalowa rurka z umieszczonym wewnątrz języczkiem z [[metale|metalu]] (na wzór [[harmonijka ustna|harmonijki ustnej]])
* chromatyczny – połączone kamertony stroikowe w obrębie c<sup>1</sup>-c<sup>2</sup>.
Widełki kamertonu często wprawia się w drgania uderzając w nie specjalnie do tego przeznaczonym młoteczkiem.
 
== Zastosowanie ==
Strojenie instrumentu przy pomocy kamertonu polega na równoczesnej emisji dźwięku przez kamerton i instrument. Duże różnice w wysokości obu dźwięków są łatwo słyszalne. Subtelne różnice mogą być wykryte dzięki [[dudnienie|dudnieniom]]. Im mniejsza różnica wysokości obu dźwięków, tym większy [[okres]] dudnienia.
 
Poza podstawowym, muzycznym zastosowaniem, kamerton (głównie widełkowy) używany był jako źródło dźwięku prostego ([[Ton (dźwięk)|tonu]]) w nauce i technice. W tej funkcji stosowany jest obecnie głównie w laboratoriach dydaktycznych.