Polska Partia Socjalistyczna – Wolność, Równość, Niepodległość: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
linki zewnętrzne
m lit.
Linia 11:
16 października podjęto decyzję o kontynuowaniu działań w zakonspirowanej, kadrowej formie. Początkowo organizacja skupiała od 100 do 200 dobranych ludzi<ref>Zygmunt Zaremba,op.cit.s.90</ref>. Odtworzono wówczas kierownictwo dawnego Prezydium CKW, jako "Centralne kierownictwo" w składzie: [[Tomasz Arciszewski]], [[Kazimierz Pużak]], [[Zygmunt Zaremba]] dokooptowując z organizacji warszawskiej [[Bolesław Dratwa|Bolesława Dratwę]] (skarbnik) i [[Józef Dzięgielewski|Józefa Dzięgielewskiego]].
 
Na konferencji 19 - 21 października 1939 w Helenowie pod Warszawą na spotkaniu działaczy z wszystkich okręgów, powołano struktury konspieracyjnekonspiracyjne. Organizacja ta na początku 1940 roku - na wniosek Pużaka - przyjęła kryptonim Wolność-Równość-Niepodległość<ref>Leinwand Artur, Tadeusz Szturm de Sztrem", PWN, Warszawa 1987</ref>. PPS-WRN reprezentowała kierownictwo przedwojennej [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]]. Na konferencji przyjęto deklarację programową "''Trzecia Republika''", odczytano również list [[Camille Huysmans]]a sekretarza Socjalistycznej Międzynarodówki Robotniczej, który zalecał nastawienie się na co najmniej czteroletnią wojnę<ref>Andrzej Czystowski, Wolność Równość, Niepodległość (22 października 1939-11 lutego 1945), w: "Z Pola Walki" Nr 3 z 1988, s. 98-99</ref>
 
Organizacja pomyślana była jako kadrowa, oparta była o struktury konspiracyjnych "piątek" odizolowanych od siebie. Łączących się po pięć tworzyły pięcioosobowy komitet tworząc reprezentację dzielnicy czy okręgu. Wyznaczony mąż zaufania centralnego kierownictwa łączył te komitety pomiędzy sobą a centralą<ref>W.Smreczyński op.cit. s. 60</ref>