Daodejing: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m regeneracja szablonu {{Nazwa chińska infobox}} + WP:SK
Masur (dyskusja | edycje)
Prośba o źródła, WP:SK
Linia 1:
{{Źródła|data=2011-06 }}
{{Nazwa chińska infobox
|nazwa = Daodejing
|grafika =
|opis grafiki =
|pinyin = Dàodèjīng
|Wade-Giles = Tao-te-ching
Linia 20 ⟶ 21:
 
== Treść ==
 
Księga ta – znana również jako ''„Laozi wuqian wen”'' (老子五千文) czyli „Księga 5,000 znaków Laozi”, składa się z 81 krótkich rozdziałów, zawierających sentencje w wysokim stopniu enigmatyczne, często sprzeczne ze sobą (być może pozornie), oparte na paradoksach słownych i filozoficznych. 37 pierwszych rozdziałów nosi nazwę „Daojing” i dotyczy „[[Dao]]” (stara transkrypcja ''Tao'') (czyli: Drogi), 44 pozostałe nazywane są „Dejing” i dotyczą „[[De]]” (stara transkrypcja ''Te'') (czyli: Cnoty). W najwcześniejszych rękopisach, odkrytych w roku 1966 w grobowcu [[Mawangdui]], część druga poprzedza część pierwszą (czyli stanowią '''Dedaojing''' zamiast '''Daodejing'''). Pominąwszy pewną liczbę niewielkich różnic (które jednak często pozwalają rozwikłać dotychczas niezrozumiałe fragmenty), te najwcześniejsze manuskrypty zasadniczo odpowiadają klasycznej wersji tekstu ([[textus receptus]]), zachowanej w redakcji [[neotaoizm|neotaoisty]] [[Wang Bi|Wanga Bi]] (226–249 n.e.).
 
Podstawowym pojęciem występującym w księdze jest „Dao”, niezmienna zasada rządząca światem, która powoduje, że rzeczy są takie jakie są. Człowiek który pragnie osiągnąć spokój i równowagę winien podporządkować się tej zasadzie i zaakceptować ją wedle reguły '''[[wu wei]]''' (nie działania, nie ingerowania w naturalny bieg rzeczy). Ta akceptacja jest możliwa tylko poprzez wyrzeczenia się osobistych pragnień, ambicji i skłonności do narzucania swej woli innym. Cnota (''de'') jest jedynie umiejętnością podążania drogą, związaną z wewnętrznym „wyciszeniem się”, które zaowocuje ujrzeniem świata takim jaki jest naprawdę, nie skażonym namiętnościami i dążeniami. Dao zbudowane jest z dwóch przeciwnych sił, których nie należy rozdzielać poprzez nadawanie im nazw i moralną ocenę, gdyż zachwieje to naturalną równowagę.
 
Człowiek osiąga szczęście dzięki łączeniu przeciwieństw, sam zaś powinien żyć życiem prostym, skromnym i cichym, bez dążenia do celów, a jedynie poprzez czerpanie naturalnej radości z upływającej chwili. Źródłem [[zło|zła]] jest sztuczność i pragnienia. Człowiek winien unikać [[konflikt|konfliktów]]ów, nawet jeżeli wierzy w swoją słuszność. Silniejszy powinien ustępować słabszemu; rację ma ten, który tej racji nie udowadnia. Dobroć okazywać winniśmy każdemu, nie tylko temu, który dobry jest dla nas (jak postulował [[Konfucjusz]] według „zasady wzajemności”). Z kolei na [[agresja (psychologia)|agresję]] powinniśmy reagować biernością, która tę agresję niejako unieszkodliwi.
 
Ze względu na specyfikę języka chińskiego księga jest praktycznie nieprzetłumaczalna, wszystkie jej tłumaczenia są jednocześnie [[interpretacja (język)|interpretacją]] i zawężają jej pierwotne znaczenie. Już pierwsze zdanie dzieła jest bardzo enigmatyczne: ''dao ke dao feichang dao''. Jest to gra słów, którą moglibyśmy przetłumaczyć jako „droga, która gdzieś prowadzi, nie jest właściwą drogą”. Innymi słowy „czyn, który wykonujemy dla osiągnięcia pewnego celu, nigdy nas do tego celu nie doprowadzi”. Gdy do czegoś dążymy, to coś wymyka się nam i drwi z naszego wysiłku. Takim samym sposobem gdy bardzo usiłujemy coś zachować, z całą pewnością to utracimy. To dlatego Laozi proponuje nam drogę pogodzenia się z [[los]]em.
 
== Tłumaczenia księgi na język polski ==
 
Uwaga: poniższy spis daleki jest od zupełności!
 
Linia 55 ⟶ 54:
[[Kategoria:Starożytne piśmiennictwo chińskie]]
 
{{Linklink FA|de}}
 
[[ar:داوديجنغ]]