Komora bombowa: Różnice pomiędzy wersjami

W okresie I wojny światowej komory bombowe pojawiły się na niektórych samolotach w formie osobnych zasobników pod skrzydłami, dopiero później wewnętrzne komory bombowe stały się typowym wyposażeniem samolotów bombowych, zwłaszcza średnich i ciężkich. Komory bombowe posiadała większość średnich i ciężkich bombowców począwszy od [[lata 30. XX wieku|lat 30.]], oraz część lekkich bombowców i [[samolot szturmowy|samolotów szturmowych]]. Stosowane były też w konstrukcji morskich [[samolot obserwacyjny|samolotów patrolowych]] i samolotów do zwalczania okrętów podwodnych.

Komory bombowe umieszczano przede wszystkim w dolnej środkowej części [[kadłub samolotu|kadłuba]] samolotu, rzadziej wewnątrz konstrukcji skrzydeł. Komory bombowe mają od dołu drzwi, otwierane automatycznie przed zrzuceniem bomb, z reguły wzdłużnie. Nietypowy system harmonijkowych drzwi komory bombowej zastosowano w [[Consolidated B-24 Liberator]]. Bomby w komorze zawieszone są z reguły na zamkach - wyrzutnikach, sterowanych zdalnie przez załogę samolotu i umożliwiających zrzucenie bomb, po otwarciu drzwi komory bombowej. Bomby podwieszane są, zależnie od typu komory, najczęściej poziomo, rzadziej pionowo (np. w [[Heinkel He 115|He 111]], czy [[Consolidated B-24 Liberator|Liberator]]). W niektórych sytuacjach demontowano drzwi komory bombowej celem zabrania jednej bomby dużego wagowymiaruwagomiaru (np. [[bomba "Cookie"]] w bombowcu [[Vickers Wellington]] o masie 1818 kg, czy [[Tallboy]] i [[Grand Slam]] dla [[Avro Lancaster]]a). W grupie bombowców jednosilnikowych produkowanych serynieseryjnie pierwszą konstrukcją z komorą bombową w "klasycznym" ujęciu był [[Grumman TBF Avenger]]. W zależności od konstrukcji samolotu, stosowana jest jedna duża komora bombowa w kadłubie (jak np. w maszynie [[Avro Lancaster]]) lub kilka mniejszych (np. polski bombowiec [[PZL.37 Łoś]] miał aż dwie komory bombowe w kadłubie i 8 w [[centropłat|centropłacie]]). Podobne rozwiązanie było w [[Handley Page Halifax|HP "Halifax"]]. Bombowiec [[B-29]] miał dwie komory bombowe w kadłubie, zrzut bomb wymagał synchronizacji z uwagi na konieczność zachowania stateczności lotu. Oprócz bomb lotniczych, asortyment uzbrojenia przenoszonego w komorach bombowych mógł obejmować, w zależności od samolotu, lotnicze [[bomba głębinowa|bomby głębinowe]], [[mina morska|miny morskie]], [[torpeda|torpedy]], zasobniki zapalające.

W okresie po II wojnie światowej, w związku z wprowadzeniem pocisków rakietowych i ograniczeniem roli klasycznych bombowców na rzecz mniejszych [[samolot myśliwsko-bombowy|samolotów myśliwsko-szturmowych]], ponownie większość uzbrojenia lotniczego podwieszana była na zewnętrznych belkach podskrzydłowych lub podkadłubowych. Komory bombowe miały wciąż bombowce strategiczne oraz część bombowców taktycznych i samolotów patrolowych, posiadających większą pojemność kadłuba. Ponownie komory bombowe, będące obecnie już komorami uzbrojenia, zaczęto stosować na części samolotów myśliwskich i myśliwsko-szturmowych od późnych lat 80., w związku z wymaganiami utrudnienia wykrywalności przez [[radar]]y (technologii [[stealth]]), ponieważ uzbrojenie podwieszone ułatwia odbicie fal radarowych. Komory te służą obecnie przede wszystkim do podwieszania [[pocisk odrzutowy|pocisków rakietowych]] powietrze-powietrze i powietrze-ziemia.