Leoncjusz (Lebiedinski): Różnice pomiędzy wersjami

 

16 listopada [[1875]] mianowany arcybiskupem chełmsko-warszawskim, na co miała wpływ zyskana przez niego wcześniej opinia skutecznego propagatora prawosławia na terenach zamieszkanych przez katolików<ref name="ortho"/>. W momencie przyjazdu do [[Warszawa|Warszawy]] otrzymał zadanie zakończenia procesu reorganizacji eparchii (eparchia chełmsko-warszawska powstała w tym samym roku, przekształcona z warszawsko-nowogieorgijewskiej)<ref name="mironowicz53">>A. Mironowicz, ''Kościół prawosławny...'', s.53</ref>. Biskup kontynuował wznoszenie na terenie [[Kraj Nadwiślański|Kraju Nadwiślańskiego]] cerkwi prawosławnych, przekształcił unickie seminarium duchowne w [[Chełm]]ie w prawosławne, założył również [[monaster Narodzenia Matki Bożej w Leśnej]] i doprowadził do uzyskania przez inny klasztor, w [[Monaster św. Onufrego w Jabłecznej|Jabłecznej]], statusu monasteru I klasy<ref name="ortho"/>. Zainicjował wydawanie w Warszawie od 1877 pisma ''Chołmsko-Warszawskij Jeparchialnyj Wiestnik''<ref name="mironowicz53"/>. W ramach reorganizacji eparchii podzielił ją na 18 dekanatów w miejsce dotychczasowych dwóch<ref>A. Mironowicz, ''Kościół prawosławny...'', s.54</ref>. Jako arcybiskup warszawski Leoncjusz (Lebiedinski) uczestniczył w procesie nawracania na prawosławie [[unia brzeska|unitów]], w tym akceptował administracyjne zmuszanie ich do zmiany wyznania (w odróżnieniu od swojego poprzednika [[Joannicjusz (Gorski)|Joannicjusza (Gorskiego)]])<ref>A. Mironowicz, ''Kościół prawosławny...'', ss.52–55</ref>.

 

17 listopada 1891 został metropolitą moskiewskim. Zmarł w 1893 i został pochowany w [[Sobór Zaśnięcia NMP|soborze Zaśnięcia Matki Bożej]] w obrębie [[Kreml moskiewski|Kremla moskiewskiego]]<ref name="ortho"/>.