Egon Krenz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 13:
'''Egon Krenz''' (ur. [[19 marca]] [[1937]] w [[Kołobrzeg]]u), niemiecki działacz państwowy, komunista, ostatni sekretarz [[Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności|SED]].
Urodził się w rodzinie krawca z [[Kołobrzeg]]u, po [[1944]] roku wraz z rodziną musiał jednak opuścić miasto. W latach [[1953]]-[[57]] studiował w Instytucie Kształcenia Nauczycieli na [[Rugia|Rugii]], zdając egzamin końcowy. W [[1953]] wstąpił do komunistycznej organizacji młodzieżowej ''[[Freie Deutsche Jugend]]'' (FDJ). Dwa lata później jako dobrze zapowiadający się działacz uzyskuje członkostwo w [[Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności|SED]]. W latach [[1957]]-[[1959|59]] służył w niemieckiej armii (NVA) na [[Rugia|Rugii]]. Szybko piął się po szczeblach kariery w FDJ: w [[1959]] został sekretarzem powiatowym na Rugii, w [[1960]] tę samą funkcję
Od [[1971]] (aż do upadku [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]]) był członkiem [[Volkskammer|Izby Ludowej]], przez kolejne dziesięć lat (do [[1981]]) zasiadał w jej [[prezydium]]. W [[1973]] awansował zostając członkiem KC [[Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności|NSPJ]]. Cieszył się wtedy olbrzymim zaufaniem [[Erich Honecker|Ericha Honeckera]]. W latach [[1981]]-[[1984|84]] był członkiem Rady Państwa [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]]. W [[1983]] został członkiem politbiura i sekretarzem KC [[Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności|NSPJ]]. W [[1984]] został wybrany zastępcą przewodniczącego [[Rada Państwa|Rady Państwa]] (de facto drugim po Honeckerze człowiekiem w republice). W czerwcu [[1989]] ze zrozumieniem wypowiadał się o masakrze na placu Niebiańskiego Spokoju w Pekinie ("należało coś uczynić, w celu przywrócenia porządku"). W październiku [[1989]] roku jako następca [[Erich Honecker|Honeckera]] przejął funkcje sekretarza generalnego [[Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności|NSPJ]] oraz przewodniczącego Rady Państwa i szefa Narodowej Rady Obrony. [[3 grudnia]] [[1989]] zrzekł się wszystkich stanowisk w państwie i partii. W styczniu [[1990]] na własną prośbę został wykluczony z członkostwa w [[Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności|SED]]-[[Die Linkspartei.|PDS]].
|