Program Powszechnej Prywatyzacji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
brak uzasadnienia właściwego celu PPP |
Szczegółowo nt. okoliczności uchwalenia ustawy |
||
Linia 1:
'''Program Powszechnej Prywatyzacji''' – to realizowany od grudnia [[1994]] roku do [[1998]] roku, rządowy program przekształcenia 512 [[przedsiębiorstwo państwowe|przedsiębiorstw państwowych]] (między 2 a 5% ówczesnego majątku narodowego<ref>T.Kowalik, Struktura własności podstawą nierówności w: Oblicza nierówności społecznych, red. J.Klebaniuk</ref>) w spółki [[prawo handlowe|prawa handlowego]] ([[spółka akcyjna|spółki akcyjne]]) przy udziale ok. 27 mln dorosłych obywateli [[Polska|Polski]].
== Uchwalenie ustawy ==
Pierwszy projekt ustawy o powszechnej prywatyzacji i narodowych funduszach inwestycyjnych wpłynął do Sejmu 31 sierpnia 1982, zaraz po powstaniu rządu [[Hanna Suchocka|Hanny Suchockiej]]<ref>[http://orka.sejm.gov.pl/proc1.nsf/0/FB4CE6180B357067C125745F00314587?OpenDocument Rządowy projekt ustawy o powszechnej prywatyzacji i narodowych funduszach inwestycyjnych]</ref>. Pomysłodawcą programu był [[Janusz Lewandowski]] [[Minister Przekształceń Własnościowych]] w rządzie Suchockiej oraz [[Janusz Szomburg]]<ref>[http://akson.sgh.waw.pl/~pwac/sknrk/nfi/index.htm#charakter Piotr Czarnecki, Piotr Wac - Program Powszechnej Prywatyzacji, akcje NFI na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie]</ref>. Sprawozdawcą w imieniu trzech komisji sejmowych był [[Marcin Przybyłowicz]]. Na posiedzeniu Sejmu 18 marca 1993 projekt został odrzucony przez Sejm (181 - za, 203 - przeciw).<ref>[http://orka.sejm.gov.pl/proc1.nsf/0/FB4CE6180B357067C125745F00314587?OpenDocument Rządowy projekt ustawy o powszechnej prywatyzacji i narodowych funduszach inwestycyjnych]</ref>. Projekt upadł, gdyż przeciwko zagłosowała nie tylko cała opozycja, ale także część posłów [[Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe|Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego]] i [[Porozumienie Ludowe|Porozumienia Ludowego]]<ref>Antoni Dudek - Pierwsze lata III Rzeczypospolitej, 1989-2001. Kraków, 2004. ISBN 83-86225-64-5; s.286</ref>.
Niemal natychmiast (3 kwietnia 1993) projekt został wniesiony ponownie, jako pilny projekt rządowy. Tym razem sprawozdawcą dwóch komisji sejmowych był [[Wojciech Arkuszewski]]. Projekt został uchwalony już 30 kwietnia 1993 (215 - za, 178 - przeciw)<ref>[http://orka.sejm.gov.pl/proc1.nsf/0/6C2EE46EE200BF35C125745F003149BB?OpenDocument Rządowy projekt ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji wraz z projektami podstawowych aktów wykonawczych. (druk nr 831 z dn. 1993-03-30) ]</ref>. Przeciwko byli posłowie [[Konfederacja Polski Niepodległej|Konfederacji Polski Niepodległej]], [[Polskie Stronnictwo Ludowe|Polskiego Stronnictwa Ludowego]], [[Porozumienie Centrum|Porozumienia Centrum]], [[Ruch dla Rzeczypospolitej|Ruchu dla Rzeczypospolitej]], [[Unia Pracy|Unii Pracy]] oraz 15 posłów ZChN. O uchwaleniu projektu zdecydowały głosy posłów [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|Sojuszu Lewicy Demokratycznej]]. Było to możliwe dzięki porozumieniu miedzy władzami [[Unia Demokratyczna|Unii Demokratycznej]] i [[Kongres Liberalno-Demokratyczny|Kongresu Liberalno-Demokratycznego]] z postkomunistami. UD i KLD obiecały SLD pomoc w wyborze [[Marek Siwiec|Marka Siwca]] na członka [[Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji|Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji]]<ref>Antoni Dudek - Pierwsze lata III Rzeczypospolitej, 1989-2001. Kraków, 2004. ISBN 83-86225-64-5; s.286</ref>.
== Argumenty za ustawą ==
Głównym celem Programu było umożliwienie państwowym przedsiębiorstwom dostępu do szerszych rynków zbytu, [[kapitał]]u oraz nowszych [[technologia|technologii]]. Dzięki temu miała zostać polepszona konkurencyjność oraz efektywność ich działania.
== Założenia ustawy ==
Każdy uprawniony obywatel otrzymywał [[Powszechne Świadectwo Udziałowe]], które miał prawo sprzedać dowolnemu podmiotowi lub zamienić na akcje [[Narodowy Fundusz Inwestycyjny|Narodowych Funduszy Inwestycyjnych]].
| |||