Lawon Barszczeuski: Różnice pomiędzy wersjami

| polityk = Lawon Barszczeuski<br />Лявон Баршчэўскі

'''Lawon Piatrowicz Barszczeuski''' ([[język białoruski|biał.]] Лявон Пятровіч Баршчэўскі<ref>Zapis według oficjalnego, tzw. akademickiego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, przy użyciu [[łacinka białoruska|białoruskiej łacinki]]: ''Lavon Piatrovič Barščeŭski''.</ref>; [[język rosyjski|ros.]] Леонид Петрович Борщевский, ''Leonid Pietrowicz Borszczewski''; ur. 4 marca 1958 w [[Połock]]u) – [[Białorusini|białoruski]] filolog, tłumacz, pisarz, poeta i polityk, w latach 1990–1995 deputowany do [[Rada Najwyższa Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej|Rady Najwyższej Białoruskiej SRR]]/[[Rada Najwyższa Republiki Białorusi|Rady Najwyższej Republiki Białorusi]] XII kadencji; członek Opozycji BNF – frakcji parlamentarnej partii [[Białoruski Front Ludowy]] (''Biełaruski Narodny Front''), o charakterze antykomunistycznym i niepodległościowym; w latach 2007–2009 przewodniczący [[Partia BNF|Partii BNF]], w lutym 2011 roku opuścił to ugrupowanie; [[kandydat nauk]] filologicznych (odpowiednik polskiego stopnia [[doktor (stopień naukowy)|doktora]]).

W 1990 roku został wybrany na deputowanego ludowego do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR z Nowopołockiego-Maładziożnego Okręgu Wyborczego Nr 174 w [[obwód witebski|obwodzie witebskim]]. Na początku czerwca 1990 roku został jednym z koordynatorów Grupy Deputackiej BNF<ref name = zamiest10>{{cytuj książkę|nazwisko=Nawumczyk|imię=Siarhiej|autor link=Siarhiej Nawumczyk|nazwisko2=Paźniak|imię2=Zianon|autor link2=Zianon Paźniak|tytuł=Deputaty niezależnaści| url = http://kamunikat.org/download.php?item=14996-1.pdf| wydawca=Biełaruskija Wiedamaści|miejsce=[[Nowy Jork]], [[Wilno]], [[Warszawa]]|rok=2010|strony=10|rozdział=''Deputaty niezależnaści (zamiest pradmowy)''|nazwisko r=Paźniak|imię r=Zianon|autor r link=Zianon Paźniak|isbn=978-9955-578-11-6|język=be|data dostępu = 2010-09-14}}</ref> (od 16 lipca pod nazwą ''Opozycja BNF''<ref name = zamiest10/>). Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Rady Najwyższej ds. Edukacji, Kultury i Ochrony Dziedzictwa Historycznego. Wchodził w skład Komisji Rady Najwyższej ds. Międzynarodowych i Zewnętrznych Więzi Gospodarczych. Był również członkiem tzw. ''Gabinetu Cieni'' Opozycji BNF. Kierował w nim Ministerstwem Edukacji<ref name = deputaty>{{cytuj książkę|nazwisko=Nawumczyk|imię=Siarhiej|autor link=Siarhiej Nawumczyk|nazwisko2=Paźniak|imię2=Zianon|autor link2=Zianon Paźniak|tytuł=Deputaty niezależnaści| url = http://kamunikat.org/download.php?item=14996-1.pdf| wydawca=Biełaruskija Wiedamaści|miejsce=[[Nowy Jork]], [[Wilno]], [[Warszawa]]|rok=2010|strony=223–224|rozdział=''Deputaty Apazycyi BNF u Wiarchounym Sawiecie XII Sklikańnia''|nazwisko r=Nawumczyk|imię r=Siarhiej|autor r link=Siarhiej Nawumczyk|isbn=978-9955-578-11-6|język=be|data dostępu = 2010-09-14}}</ref>.

Brał udział w opracowaniu i przyjęciu Deklaracji o Państwowej Suwerenności Białorusi oraz w przygotowaniu projektów ustaw na nadzwyczajnej sesji Rady Najwyższej 24–25 sierpnia 1991 roku, w czasie której ogłoszono niepodległość Białorusi<ref name = deputaty />.

Szef grupy opracowującej projekty ustaw: ''O obywatelstwie'' (1990), ''O referendum'' (1991), ''O edukacji'' (1992), współautor szeregu innych projektów. Uczestnik głodówki deputowanych Opozycji BNF 11–12 kwietnia 1995 roku w Sali Owalnej parlamentu, ogłoszonej na znak protestu przeciwko zainicjowanemu przez [[przywódcy Białorusi|prezydenta]] [[Alaksandr Łukaszenka|Łukaszenkę]] referendum na temat wprowadzenia [[język rosyjski|języka rosyjskiego]] jako drugiego języka państwowego, zmiany symboli państwowych [[Białoruś|Białorusi]] ([[Biało-czerwono-biała flaga Białorusi|biało-czerwono-białej flagi]] i [[Pogoń (herb)|herbu Pogoni]]) na symbole nawiązujące do sowieckich (obecne [[godło Białorusi|godło]] i [[flaga Białorusi]]), integracji ekonomicznej z [[Rosja|Rosją]] i prawa prezydenta do rozwiązywania parlamentu<ref name = deputaty />. W nocy z 11 na 12 kwietnia został razem z innymi protestującymi wywleczony siłą z sali parlamentu przez zamaskowanych funkcjonariuszy wojska i służb specjalnych, pobity, wepchnięty do samochodu, wywieziony, a następnie wyrzucony na ulicy w centrum [[Mińsk]]a<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.svaboda.org/content/transcript/2007850.html|tytuł=''Źbićcio deputatau BNF: chronika, fota, widea''|data dostępu=2010-09-11|autor=[[Siarhiej Nawumczyk]]|opublikowany=[[Radio Wolna Europa|Radyjo Swaboda]]|data=09.04.2010 18:25|język=be}}</ref>.

{{Cytat|''...wchodził…wchodził w skład naszej głównej siły uderzeniowej. Intelektualista z wybitną znajomością literatury i języków obcych, osoba twórcza, jednocześnie był człowiekiem zdolnym do tego, by być i działać w partii, w grupie (poczucie obowiązku, odpowiedzialność, dyscyplina realizacji, inicjatywa w granicach zadania itd.)''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Nawumczyk|imię=Siarhiej|autor link=Siarhiej Nawumczyk|nazwisko2=Paźniak|imię2=Zianon|autor link2=Zianon Paźniak|tytuł=Deputaty niezależnaści| url = http://kamunikat.org/download.php?item=14996-1.pdf| wydawca=Biełaruskija Wiedamaści|miejsce=[[Nowy Jork]], [[Wilno]], [[Warszawa]]|rok=2010|strony=276–277|rozdział=''Słowa pra kaleh i siabrou''|nazwisko r=Paźniak|imię r=Zianon|autor r link=Zianon Paźniak|isbn=978-9955-578-11-6|język=be|data dostępu = 2010-09-14}}</ref>.}}

9 grudnia 2007 roku, na zjeździe Partii BNF, został wybrany na jej przewodniczącego. Jego kandydatura została wysunięta jako bezalternatywna, ponieważ delegaci w przewidzianym czasie nie byli w stanie wybrać przewodniczącego na drodze głosowania. Stanowisko zachował do 5 września 2009 roku, kiedy to na kolejnym zjeździe Partii BNF przegrał wybory z [[Alaksiej Janukiewicz|Alaskiejem Janukiewiczem]]. Barszczeuski otrzymał wówczas 144 głosy, Janukiewicz – 173<ref name = kto/>. Po przegranej Lawon Barszczeuski wystosował do członków partii list, w którym napisał:

11 lutego 2011 roku, wraz z 84 innymi działaczami Partii BNF, opuścił szeregi tego ugrupowania. Tak samo uczyniła m.in. [[Halina Siamdzianawa]]. Przyczyną był sprzeciw wobec prowadzonej od 2009 roku polityki kierownictwa partii, która, według podpisanej m.in. przez Barszczeuskiego deklaracji, ''nie odpowiada wyzwaniom współczesności, przeczy samego duchowi narodowej demokracji, wolności, moralności i pryncypialności, z jakim utożsamiał się Białoruski Front Ludowy od jego założenia w 1988 roku''. Z deklaracji wynika także, że jedną z głównych przyczyn o wystąpieniu z partii były złe wyniki kampanii przed [[wybory prezydenckie na Białorusi w 2010 roku|wyborami prezydenckimi w 2010 roku]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.charter97.org/be/news/2011/2/11/35953/| tytuł = ''Iz Partii BNF wyszli poczti 100 aktiwistow''| data dostępu = 2011-02-11| autor = | opublikowany = [[Karta'97]]| data = 2011-02-11 11:27| język = ru}}</ref>. Barszczeuski wyraził też krytyczną opinię, że Partia BNF prowadzi pojednawczą politykę wobec prezydenta Łukaszenki, oraz że faktycznie kieruje nią lider ruchu "[[Ruch "Za Wolność"|Ruchu "Za wolność"]]", [[Alaksandr Milinkiewicz]]. Zdaniem [[Ryhor Kastusiou|Ryhora Kastusioua]], wiceprzewodniczącego Partii BNF, odejście m.in. Lawona Barszczeuskiego to ''(...…) niewielka strata. Tym bardziej, że ci ludzie na partię nie pracują już z dawien dawna, oni pracują nie na korzyść partii, a na jej szkodę''<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.svaboda.org/content/article/2306393.html| tytuł = ''Nowy raskoł u BNF''| data dostępu = 2011-02-11| autor = Waler Kalinouski| opublikowany = [[Radio Wolna Europa|Radio Swaboda]]| data = 2011-02-11 16:31| język = be}}</ref>.

{{Przypisy|2}}