Kościół unicki w Imperium Rosyjskim: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
cd |
cd |
||
Linia 18:
=== Rządy Aleksandra I ===
[[Plik:Jozafat Bułhak.PNG|200px|right|thumb|[[Jozafat Bułhak]]]]
[[Aleksander I Romanow|Aleksander I]] kontynuował tolerancyjną politykę w stosunku do unitów. W okresie jego panowania ich liczbę szacuje się na 1 398 478 wiernych, w rękach unitów pozostawało ponadto 91 klasztorów i 1388 parafii. Równocześnie za czasów Pawła I i Aleksandra I ok 200 tys. wiernych Kościoła unickiego zmieniło obrządek na łaciński, co miało uchronić ich przed konwersją na prawosławie. Tendencja ta spotkała się z protestami biskupów unickich<ref name="ruś350351">{{cytuj książkę |nazwisko = Osadczy| imię = W.| tytuł = Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2007| strony = 350-351| isbn = 978-83-227-2672-3}}</ref>.
Pragnąc zahamować falę przyjęć obrządku łacińskiego, Aleksander I powołał w 1804 wydział unicki w Kolegium Duchownym, wyznaczając na jego przewodniczącego biskupa Jozafata Bułhaka. Powołanie wydziału zyskało poparcie hierarchii unickiej, widzącej w nim ratunek przed latynizacją rytu. W 1805 Kolegium zostało podzielone na dwie odrębne jednostki; na czele departamentu unickiego stanął Herakliusz Lissowski. Uwierzył on w możliwość pełnego zjednoczenia Kościołów, w tym celu przeprowadził w podległych mu administraturach (był od 1806 unickim metropolitą kijowskim) reformę liturgiczną, usuwającą elementy wprowadzone do nabożeństw pod wpływem łacińskim i wprowadzając typowe dla prawosławia rosyjskiego<ref name="ruś350351"/>.
{{Przypisy}}
|