Pomnik św. Jana Nepomucena na Ostrowie Tumskim: Różnice pomiędzy wersjami

Wśród głów aniołów przedstawionych tradycyjnie z kręconymi loczkami znajdują się dwie głowy zupełnie łyse. Według legendy, mistrz Urbański, gdy pomnik był prawie gotowy ostatnie głowy pozostawił do wyrzeźbienia swojemu uczniowi Gotfrydowi. Ten ciesząc się z narodzin niedawno swojego synka i korzystając z nieobecności rzeźbiarza, postanowił wyrzeźbić główkę swojego potomka. Na drugi dzień mistrz przyszedł sprawdzić wykonanie zadania i ujrzał wśród kędzierzawych aniołów jedną główkę zupełnie łysego dziecka. Rozgniewany wyrzucił z pracy swojego pomocnika. Nieszczęśnik wrócił do domu i opowiedział wszystko swojej żonie. Ta rozzłoszczona lekkomyślnym działaniem męża postanowiła sama naprawić jego błąd i poprosić Urbańskiegomistrza o wybaczenie. Rzeźbiarz nie chciał z nią rozmawiać ale gdy zobaczył twarzyczkę chłopczyka i jego roześmianą i ufną twarzyczkę, wzruszył się ia następnie przyjął z powrotem do pracy Gotfryda. By zachować proporcję w rzeźbie nakazał po drugiej stronie umieścić równie łysą główkę drugiego Aniołka.