Podczas bitwy o "przedmoście warszawskie" w rej. [[Wołomin]] - [[Leśniakowizna]], w czasie luzowania batalionów na styk 47 pułk piechoty (pp) z ugrupowania [[11 Karpacka Dywizja Piechoty|11 DP]] płk [[Bolesław Jaźwiński|> Jaźwinskiego]] i 21 pp [[8 Dywizja Piechoty (II RP)|8 DP]] płk [[Stanisław Burhardt-Bukacki|S. Burhardta-Bukackiego]] broniących pozycji na rz. [[Rządza (rzeka)|Rządzą]] uderzyła 79 Brygada Strzelecka z 27 Dywizji Strzeleckiej gen. [[Witowt Putna|W. Putny]]. Około 16.00 jednoski 79 Brygady odrzuciły nadciągający w kierunku Ossowa batalion polskiego 36 pp. Późniejszy kontratak dwóch batalionów polskich pozwolił odzyskać utracony teren. W nocy 13/14 pod Ossów Polacy ściągnęli posiłki z 8 DP: batalion z 236 pp i dwie kompanie 221 pp. Ok. 4.00 14 sierpnia na polskie stanowiska uderzyły trzy tyraliery 235 i 236 pułku strzelców (ps) wzdłuż drogi Leśniakowizna -Ossów. W tym samym czasie rosjanieRosjanie siłami 237 ps uderzyli na [[Wołomin]]. Oddziały 234 i 235 ps miały powodzenie i spychały dwa bataliony polskie na Ossów. Atak na Wołomin został odparty przez pododdziały 47 pp wsparte artylerią ciężką i dwoma pociągami pancernymi. Polacy wykonali kontratak siłami II batalionu 33 pp. Jednak nie przyniósł on powodzenia. Po rozproszeniu kontrataku Rosjanie ruszyli na Ossów. Przerwanie frontu doprowadziło do wejścia 79 BS na drugą linie obrony przedmościa warszawskiego. Będącemu w odwodzie batalionowi 236 pp wydano rozkaz kontrataku, jednak niedoświadczony żołnierz został rozproszony. Do Ossowa w tym czasie napływały rzesze żołnierzy z rozbitych oddziałów. Rosjanie ostrzelali Ossów z z broni ciężkiej, co spowodowało duże straty w ludziach i wymusiło wycofanie oddziałów polskich z Ossowa. Polacy wykonali kontratak siłami dwóch kompanii I/236 pp. Atak jednej kompanii załamał się pod ogniem ckm, natomiast druga kompania dotarła do wschodniego skraju wsi. Kompania ta była złożona z harcerzy i młodzieży warszawskich szkół średnich. W jej składzie, jako ochotnik, znajdował się kapelan pułku ks. [[Ignacy Skorupka]]. Po wyjściu na skraj wsi kompania dostała się pod ogień ckm. Tu poległ ks. Skorupka gdy udzielał pomocy rannemu. Kompania wycofała się na skraj wioski. Wkrótce obydwie kontratakujące kompanie wykonały nowy kontratak. W południe dwie kontratakujące kompanie 236 pp wzmocniono dwoma kompaniami 221 pp. Nie udało się jednak odrzucić sił 79 BS, ale zatrzymano jej natarcie, dzięki czemu 8 DP miała czas na uporządkowanie swojego ugrupowania. Front walk w tym czasie zasiliły grupy rozbitych oddziałów 33 i 36 pp. Ok. godz. 7.00 płk Burhardt-Bukacki wykonał kontratak siłami 13 pp, przy wsparciu I batalionu 8 pułku artylerii polowej (pap). Podszedł też pod Ossowo III batalion 13 pp, który ok. 10.00 uderzył na południowo-wschodni skraj Ossowa. Ossowo ostrzelał też dywizjon 8 pap. Tyraliery polskie na lewym skrzydle 79 DS zaskoczyły, a artyleria wzbudziła popłoch w szeregach 235 i 236 ps. Prowadzony do walki III batalion13 pp przez dowódcę por. Szewczyka, wyparł oddziały bolszewickie z Ossowa. Do III batalionu dołączyli w czasie natarcia żołnierze 33, 36, 221 i 47 pp. Dwa pułki sowieckiej 79 BS poszły w rozsypkę. Rozbita i wykrwawiona 79 BS została wycofana z frontu i zastąpiona oddziałami 17 DS.
Bitwa pod Ossowem przeszła do historii jako pierwsza bitwa, która przyniosła porażkę [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] w bitwie o Warszawę.
